نيمى از ايمان، پاكسازى خويش از موجبات تيرگيها و آلودگيهاى ظاهر و باطن است; نيم ديگر، آراستن خود به خوبيها و فضيلتهاى برون و درون است، چه به صورت وضو و عطر، چه با دورى از گناه و انجام نيكيها و آراستگى به اخلاق شايسته. البته كه طهارت باطنى و پاكيزگى درون از آلايشهاى معصيت و رذايل اخلاقى، مهمتر از طهارت بدن است. چگونه ممكن است خداوند، طهارت لباس را در نماز خواسته باشد، بى آنكه پاكى درون، مطلوب او باشد؟!

آداب تخلّى

پيش از وضو گرفتن، تخلّى است و براى آن آدابى است، از جمله:

1. براى تخلّى به گونه اى بنشيند كه ديگرى عورت او را نبيند و جاى مناسبى براى اين كار برگزيند.

2. محلّ بول و غايط را با آب بشويد و تميز كند.

3. سر خود را بپوشاند.

4. هنگام ورود به محلّ تخلّى، پاى چپ را بگذارد و هنگام خروج، پاى راست را.

5. بسم الله بگويد و به ياد خدا باشد و از شيطان پليد به خدا پناه ببرد.

6. استبراء كند^[3].