در تشهّد، به قدر واجب آن اكتفا مكن، بلكه بيش از آنچه معمول و متعارف است، جملات «تشهّد كبير» را بگو و در سلام نيز، به پيامبران و امامان و فرشتگان سلام بده.
سراسر نماز، رمز و راز عبوديت و بندگى است. در حديثى از معصوم مى پرسند: چرا اذان براى نمازها تشريع شده ولى عبادتهاى ديگر اذان و اقامه ندارد؟ حضرت پاسخ مى دهد: چون كه نماز، شبيه به حالات قيامت است. اذان، مانند دميدنِ اوّل در «صور» است كه همه مى ميرند. اقامه شبيه دميدن دوّم است. دست بالا بردن و تكبير گفتن، همچون دست بالا بردن براى گرفتن نامه اعمال و خواندن آن در پيشگاه خداى متعال است. ركوع، همچون خضوع در برابر پروردگار جهانيان است. سجود نيز مانند سجود و كرنش در مقابل خداوند است.
واجب ساختن نماز، به خاطر امر مهمّى است. در حقيقت، براى مؤمن يك معراج است و مطابق با حالات روز قيامت و روز آغاز آفرينش است، در حديث است: آنگونه كه در آغاز، شما را آفريد، باز مى گرديد. وقتى بنده اين حقيقت را دريابد، نهايت تلاش خود را خواهد كرد تا اين فريضه را بزرگ بدارد و در حدّ توان آن را به كمال برساند و در همين مسير نيز از خداوند، مدد بجويد. البته خداى متعال هم اگر از بنده خويش، صدق و صفا و راستى ببيند، او را توفيق مى دهد كه به مرادش برسد. خدا كريم است و به آنان كه بر آستان او روى مى آورند، عنايت مى كند و دعايشان را مى پذيرد.
تعقيبات نماز
تعقيبات نماز، از امور مهمّ و كامل كننده نماز است و دعاها و ذِكرهاى بسيارى چه از قرآن چه از غير آن وارد شده است و برخى از علماى ما درباره آنها بحث يا تأليف كرده اند. برخى از اين تعقيبات بطور فشرده از اين قرار است:[46]
1. بعد از سه تكبير پايان نماز، گفتن صلوات مخصوص.
2. دعا براى حضرت حجت(عليه السلام) و فرج آن حضرت.
3. تسبيحات حضرت زهرا(عليها السلام). روايات بسيارى در فضيلت آن وارد شده است. امام صادق(عليه السلام) فرموده است: تسبيح فاطمه(عليها السلام) پس از هر نماز، نزد خدا از هزار ركعت نماز در هر روز محبوب تر است.