در روايات گوناگون، گناهان كبيره ديگرى هم مطرح است. علاوه بر هفت موردِ پيشين اينها هم از كبائر است: يأس از رحمت الهى، ايمنى از مكر خدا، تهمتِ زنا، جادوگرى، زنا، قسم دروغ، اختلاس، ندادن زكات واجب، شهادتِ دروغى، كتمان شهادت، ترك عمدى نماز يا هر واجب ديگر، عهدشكنى، قطع رحم، دزدى، شرابخوارى، خوردن مردار و خون و گوشت خوك، خوردن گوشتِ تذكيه نشده، حرامخوارى، قمار، كم فروشى، لواط، كمك به ستمگران، نپرداختن حق مردم، دروغ، كبر، اسراف، ولخرجى، خيانت، سبك شمردن حج، جنگ با اولياء خدا، پرداختن به لهو و لعب، اصرار و تكرار گناه، انكار حق اهل بيت (خمس) و هر آنچه خدا بر انجام آن وعده آتش داده است، همه از گناهان كبيره است.

امام صادق(عليه السلام) فرمود: به فرموده رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) از گناهان كوچك شمرده شده بپرهيزيد، كه بخشوده نخواهد شد. پرسيدند: محقّرات چيست؟ فرمود: اينكه كسى گناه كند و بگويد: كاش گناهم همين بود!^[6]

اگر انسان به اهميّت پاداش و حسنات آخرت و نيز شدّت عذاب الهى بينديشد، تصوّر آن لذّتهاى گوناگون و پايدار و حسرتها و عذابهاى آخرت سبب مى شود كه توبه واقعى كند. انديشيدن به مرگ و سختى، جان دادن و گرفتاريهاى پس از مرگ و وحشت و ظلمت و تنهايى قبر، در اين زمينه سودمند است. دنيا فريب دهنده اى بىوفاست، عروس هزار داماد است، هر ساعت عده اى را به جدايى و مصيبت مى نشاند. چه بسيار دنياپرستان و قدرتمندان و كاخ نشينان كه اسير خاك و گرفتار هلاك شدند. در همه اينها درس و عبرتى است تا دلهاى آگاه را به آخرت متوجّه سازد و به پاكسازى درون بكشاند.

با وضو بودن

مستحب است انسان در همه حال با وضو باشد، بخصوص براى آنان كه در پى كسب دانش اند. در پى هر وضو گرفتن نيز، مستحب است دو ركعت نماز بخوانى. بعضى از اساتيد من^[7]توصيه مى كردند كه: پس از اين دو ركعت نماز، سجده كنيد و در سجده از خدا بخواهيد كه معرفت و محبّت خويش را به شما روزى كند.