«هُوَ الله الْخالِقُ الْبارِىُ الْمُصَوِّرُ لُهُ الاَسْماءُ الْحُسْنى»^[15].

«اِنَّ الله عزيزٌ حَكيم»^[16]

«وَ الله بَكُلِّ شى عليم»^[17]

«اِنَّ الله غَنىٌّ حميد»^[18]

«اِنّ الله عَلى كُلِّ شَئ قدير»^[19]

در مقابل صفات فوق صفاتى هستند كه به لحاظ نقص بودن به خدا نسبت داده نمى شوند. صفاتى كه خاص مخلوقات است. مانند صفت محدوديت، جسمانيت، فقر، جهل و...

اين گونه صفات را سلبيه مى گويند زيرا آنها را از خداوند سلب و نفى مى كنيم و از آن جهت كه خداوند بزرگوارتر از آن است كه داراى چنين صفاتى باشد، صفات جلال ناميده مى شوند.

عوامل انكار خدا

فطرى بودن توحيد و علاقه و ميل باطنى به سمت خدا و به طور كلى گرايش به خداشناسى امرى خالى از شك است. شاهد آشكار بر اين مطلب وجدان انسانى است. گاهى سؤال مى شود، اگر خداشناسى و ميل به بندگى خدا امرى فطرى است چرا بسيارى خدا را انكار مى كنند؟ علت انكار خدا چيست؟

سبب انكار وجود خدا عاملهايى است كه برخى از آنها درونى هستند و برخى بيرونى.

نوع تربيت منفى، تبليغات منفى در محيط خانواده، مدرسه، اجتماع كه غالباً از سوى نظامهاى سياسى سرچشمه مى گيرد، از جمله عوامل بيرونى هستند. و اما حس گرايى در مرحله فكر و عمل، پيدايش صفاتى مانند تكبّر، افراط در دنياطلبى، معصيت و... از انواع عوامل درونى هستند.

فلسفه ماديگرايى كه با انكار ارزشهاى معنوى و نيز همراه با انكار خدا است، از حس گرايى، آدميان ناشى مى شود، چه بسا عاملهاى بيرونى و درونى آنگاه كه با هم پيوند مى خورند زيانى را در نفس به وجود مى آورند، كه مانع ظهور و آشكار شدن فطرتهاى انسانى مى شوند، و موجب مى گردند كه نفس انسان در حجابى از مسائل فكرى، صفاتى و عملى قرار گيرد، كه از درك خدا بازماند.