«لَو كانَ فيهما الِهَةٌ اِلاّ الله لَفَسَدَتاً»;^[12] اگر در آسمان و زمين خدايانى غير از الله بود همانا هر دو دچار فساد مى شدند، نظم در نظام هستى از بين مى رفت و يا اين كه هر دو در اثر نزاع خدايان از بين مى رفتند.

هشام بن حكم از امام صادق(عليه السلام) پرسيد: چه دليلى بر يگانگى خدا وجود دارد؟ فرمود: «اتصال التدبير و تمام الصنع، كما قال الله عز و جل: لو كان فيهما الهة الا اللله لفسدتا»^[13] پيوستگى و انسجام تدبير و كامل بودن آفرينش.

«اَمِ اتَّخَذُوا مَنْ دُونِهِ الهَةً قُلْ هاتُوا بُرهانَكُم»^[14] آيا (مشركان) خدا را رها كردند و معبودهاى باطل را به خدايى برگرفتند. بگو (پيامبر) برهانتان چيست. (اگر برهانى داريد) بياوريد.

صفات الهى

صفات بيان كننده خصوصيات يك موجود هستند، اين خصوصيات يا در شخص آن موجود است يا به لحاظ فعلى از افعال آن موجود به او نسبت داده مى شود خصوصيّاتى كه خارج از شخص موجود نباشد، و از ذات او گرفته شود، آنها را صفات ذات مى گويند. و صفاتى كه به لحاظ افعال به موجود نسبت داده مى شود صفت فعل و يا صفات افعالى مى نامند.

اين خصوصيات از آن جهت كه براى ذات خداوند يا افعال خداوند ثابت است. صفات ثبوتيه ناميده مى شود.

صفت علم، قدرت، حيات، حكمت و... از صفاتى هستند كه براى خدا به عنوان ذات الله ثابت است و اما خالق، رازق، مالك، عادل و... براى خدا به لحاظ اين كه موجودات را آفريده و به آنها روزى مى رساند و آنچه شايسته آنها است، به آنها مى بخشد و مالك آنها است، به آن صفات توصيف مى شود.

صفات ثبوتيه بيانگر كمالات الهى است، كمالاتى كه سزاوار وجود خداوند است. و به اين جهت صفات كماليه ناميده مى شوند، و به آنها صفات جمال نيز گفته مى شود زيرا كه زيبايى هايى وجود خدا را بيان مى كنند.

قرآن و رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و امامان معصوم- سلام الله عليهم- خداوند را با اين صفات شناسانده اند. به چند آيه ذيل توجه كنيد: «اَلله لااِلهَ اِلاّ هُوَ لَهُ الاَسماَءُ الْحُسْنى»; خدايى كه جز او الهى نيست داراى اسم هاى نيكويى است.