.139 يا اَباذَرٍّ: مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُيَلاءَ لَمْ يَنْظُرِ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ اِلَيْهِ يَوْمَ الْقِيمَةِ. يا اَباذَرٍّ: اَزْرَةُ الْمُؤْمِن اِلى أَنصافِ ساقَيةِ وَ لا جُناحَ عَلَيْهِ فيما بَيْنَهُ وَ بَيْن كَعْبَيْه.

اى ابوذر: هر كس لباس خود را از روى تكبّر بر زمين بكشد روز قيامت خداوند عزوجل بر وى نظر رحمت ننمايد.

اى ابوذر، مرد مُؤمن شلوار و لباس پائين (پائين لباسش) تا نصف هاى ساق هاى پايش مى باشد (يعنى از حيث تواضع بهتر است) و بدى و عيبى بر او نيست در آنچه (پائين لباس) مابين ساق و بين قوزه هاى پايش باشد. (يعنى پائين تر و بلندتر از قوزه نباشد).

.140 يا اَباذَرٍّ: مَنْ رَفَعَ ذَيْلَهُ وَ خَصَفَ نَعْلَهُ وَ عَفَّرَ وَجْهَهُ فَقَدْ بَرِىءَ مِنَ الْكِبِرْ.

اى ابوذر: هر كس دامن خود را كوتاه نمايد (يعنى تا حدود ساق و قوزه پا) و كفش خود را وصله زند و (پيشانى) صورت خود را (در سجده براى خدا) بر خاك بمالد از كبر دور (و بَرى) مى گردد.

.141 يا اَباذَرٍّ: مَنْ كانَ لَهُ قَميصانِ فَلْيَلْبَسْ اَحَدَ هُما وَلْيُلْبِسِ الاخَرَ اَخاهُ.

اى ابوذر: هر كس دو پيراهن دارد يكى را خودش بپوشد و ديگر را به برادرش^[19]بپوشاند.

.142 يا اَباذَرٍّ: سَيَكُونُ ناسٌ مِنْ اُمَّتى يُولَدُونَ فِى النَّعيمِ وَ يَغْذُونَ بِهِ، هِمَّتُهُمْ اَلْوانُ الطَّعامِ وَ الشَّرابِ وَ يُمْدَحُونَ بِالْقَوْلِ اُولئِكَ شِرارُ اُمَّتى.

اى ابوذر: به زودى گروهى از امّت من خواهند بود كه در ميان ناز و نعمت متولّد و با غذاهاى لذيد (و نعمت ها) نشو و نما كنند همّت آنان خوردنيها و نوشيدنيهاى گوناگون است مردم آنان را مدح و ثنا گويند، آنان اشرار و بدانِ امّت من هستند.