.103 يا اَباذَرٍّ: كُنْ بِالْعَمَلِ بِالتَّقْوى اَشَدَّ اِهْتِماماً مِنْكَ بَالْعَمَلِ فَاِنَّهُ لا يَقِلُّ عَمَلٌ بِالتَّقْوى وَ كَيْفَ يَقِلُّ عَمَلٌ يُتَقَبَّلُ؟! يَقُولُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «اِنَّما يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقينَ».

اى ابوذر: براى مقرون گشتن عمل به تقوى بيشتر از اصل آن عمل اهتمام كن زيرا عمل با تقوى كم نيست، چگونه عملى كه مورد قبول درگاه خدا باشد كم شمرده مى شود، خداى عَزَّوَجَلّ مى فرمايد: «عمل را پروردگار از پرهيزكاران فقط، مى پذيرد.»

.104 يا اَباذَرٍّ: لا يَكُونُ الرَّجُلُ مِنَ الْمُتَّقينَ حَتّى يُحاسِبَ نَفْسَهُ اَشَدَّ مِنْ مُحاسَبَةِ الشَّريكِ شَريكَهُ، فَيَعْلَمَ مِنْ اَيْنَ مَطْعَمُهُ وَ مِنْ اَيْنَ مُشْرَبُهُ وَ مِنْ اَيْنَ مَلْبَسُهُ؟ اَمِنْ حِلٍّ ذلِكَ اَمْ مِنْ حَرام. يا اَباذَرٍّ: مَنْ لَمْ يُبالِ مِنْ اَيْنَ اكْتَسَبَ الْمالَ لَمْ يُبالِ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ اَيْنَ اَدْخَلَهُ النّارَ.

اى ابوذر: مرد از پرهيزكاران به شمار نمى آيد تا خود را، سخت تر از محاسبه شخص درباره شريك خود مورد محاسبه قرار دهد پس بايد بداند خوراكش و آنچه مى نوشد و آنچه مى پوشد از چه راهى تهيّه شده است، از حلال است يا از حرام. اى ابوذر: هرآنكس كه ملاحظه نمى كند كه كسب مال او از كجاست (و از حرام پروا نداشته باشد)، خدا نيز درباره وى ملاحظه نمى نمايد كه از كجا او را به آتش وارد سازد.

.105 يا اَباذَرٍّ: مَنْ سَرَّهُ اَنْ يَكُونَ اَكْرَمَ النّاسِ فَلْيَتَّقِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ.

اى ابوذر: هركس دوست مى دارد گرامى ترين مردم (در نزد خدا) باشد پس بايد از خداى عزّوجلّ بترسد. (و تقواى او را رعايت كند)

.106 يا اَباذَرٍّ: اِنَّ اَحَبَّكُمْ اِلَى اللّهِ جَلَّ ثَناؤُهُ اَكْثَرُكُمْ ذِكْراً لَهُ، وَ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَاللّهِ اَتْقاكُمْ لَهُ، وَ اَنْجاكُمْ مِنْ عَذابِ اللّهِ اَشَدُّكُمْ لَهُ خَوْفاً.