.84 يا اَباذَرٍّ: اِذا كانَ الْعَبْدُ فى اَرْض قَفْر فَتَوَضَّأَ اَوْ تَيَمَّمَ ثُمَّ اَذَّنَ وَ اَقامَ وَ صَلّى اَمَرَاللّهُ عَزَّوَجَلَّ الْمَلائِكَةَ فَصَفُّوا خَلْفَهُ صَفّاً لا يُرى طَرَفاهُ يَرْكَعُونَ بِرُكُوعِهِ وَ يَسْجُدُونَ بِسُجُودِهِ وَ يُؤَمِّنُونَ عَلى دُعائِهِ.

اى ابوذر: هرگاه بنده اى در بيابانى تنها باشد پس وضو بسازد و يا تيمّم كند (اگر آب نباشد) سپس اذان و اقامه بگويد و نماز بخواند خداى عزيز و جليل فرشتگان را امر كند كه پشت سر او صفى تشكيل دهند كه دو طرف آن ديده نشود و به ركوع او ركوع و به سجودش سجده نمايند و به دعاى او آمين گويند.

.85 يا اَباذَرٍّ: مَنْ اَقامَ وَ لَمْ يُؤَذِّنْ لَمْ يُصَلِّ مَعَهُ اِلاّ مَلَكاهُ اللَّذانِ مَعَهُ.

اى ابوذر: هركس براى نماز، اقامه بگويد و اذان نگويد با او جز آن دو ملك كه با وى هستند نماز نمى خوانند.

.86 يا اَباذَرٍّ: ما مِنْ شابٍّ يَدَعُ لِلّهِ الدُّنْيا وَ لَهْوَها و اَهْرَمَ شَبابَهُ فى طاعَةِ اللّهِ اِلاّ اَعْطاهُ اللّهُ اَجْرَ اِثْنَيْنِ وَ سَبْعينَ صِدّيقاً.

اى ابوذر: هر جوانى كه براى خدا دنيا و لَهوِ آن را ترك نمايد و جوانى خود را در اطاعت خدا به پيرى رساند خدا هم به او اجر و ثواب هفتاد و دو صِدّيق عطا فرمايد.

.87 يا اَباذَرٍّ: الذّاكِرُ فِى الْغافِلينَ كَالْمُقاتِلِ فِى الْفارّينَ.

اى ابوذر: كسى كه در ميان غافلان خدا را ياد كند مانند كسى مى باشد كه در ميان فراركنندگان، جهاد كند.

.88 يا اَباذَرٍّ: الْجَليسُ الصّالِحُ خَيْرٌ مِنَ الْوَحْدَةِ وَ الْوَحْدَةُ خَيْرٌ مِنَ جَليسِ السَّوء و اِمْلاءُ الْخَيْرِ خَيْرٌ مِنَ السُّكُوتِ وَ السُّكُوتُ خَيْرٌ مِنَ اِمْلااءِ الشَّرِّ.