.44 يا اَباذَرٍّ: اِنَّ اَوَّلَ شَىْء يُرْفَعُ مِنْ هذِهِ الاُْمَّةِ الاَْمانَةُ وَ الْخُشُوعُ حَتّى لا يَكادُ يُرى خاشِعٌ.

اى ابوذر: نخستين چيزى كه از امّت من برداشته مى شود (صفت) امانت و خشوع است، تا آنجا كه نزديك است كه فردى با خشوع ديده نشود.

.45 يا اَباذَرٍّ: وَالَّذى نَفْسُ مُحَمَّد بِيَدِهِ لَوْ اَنَّ الدُّنْيا كانَتْ تَعْدِلُ عِنْدَاللّهِ جَناحَ بَعُوضَة اَوْ ذُباب ما سَقىَ الْكافِرَ مِنْها شَرْبَةً مِنْ ماء.

اى ابوذر: سوگند به خدايى كه جان محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) در دست اوست اگر دنيا پيش خدا به قدر پَر پشه يا مگسى ارزش داشت به انسان كافر حتى يك شربت آب از آن (دنيا) نمى داد.

46. يا اَباذَرٍّ: الدُّنْيا مَلْعُونَةٌ وَ مَلْعُونٌ ما فيها اِلاّ ما ابْتُغِىَ بِهِ وَجْهُ اللّهِ وَ ما مِنْ شَىْء اَبْغَضُ اِلَى اللّهِ تَعالى مِنَ الدُّنْيا خَلَقَها ثُمَّ اَعْرَضَ عَنْها^[7] فَلَمْ يَنْظُرْ اِلَيْها وَ لا يَنْظُرُ اِلَيْها حَتّى تَقُومَ السّاعَةُ وَ ما مِنْ شَيْىء اَحَبُّ اِلَى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ الاْيمانِ بِهِ وَ تَرْكِ ما اَمَرَ بِتَرْكِهِ.

اى ابوذر: دنيا و آنچه در آن است لعنت شده مگر آنچه به وسيله آن تحصيل رضاى الهى گردد^[8] و پيش پروردگار تعالى چيزى مبغوض تر از دنيا نيست، آن را بيافريد سپس از آن اعراض فرمود و ديده رحمت از آن تا قيام قيامت ببريد و به سوى آن نظر نخواهد فرمود و هيچ چيزى در پيش او محبوبتر از ايمان به خدا و دورى جستن از محرّمات و گناهان نيست.

.47 يا اَباذَرٍّ: اِنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى اَوْحى اِلى اَخى عيسى. يا عيسى: لا تُحِبَّ الدُّنْيا فَاِنّى لَسْتُ اُحِبُّها، وَ اَحِبَّ الاْخِرَةَ فَاِنَّما هِىَ دارُالْمَعادِ.

اى ابوذر: خداى تبارك و تعالى به برادرم عيسى وحى فرمود: اى عيسى دنيا را دوست مدار زيرا من آن را دوست ندارم و آخرت را دوست بدار، زيرا كه فقط همانجا خانه بازگشت است.