اى ابوذر: نماز ستون دين است، و (آنچه از ياد خدا به) زبان (مى آيد) يزرگتر است، صدقه گناهان را مى زدايد، و (گفتارى كه با) زبان (به مردم سود بخشد از صدقه) بزرگتر است، روزه سپرى است در مقابل آتش و (امساك) زبان بزرگتر است و جهاد شرافت و عزت است و (جهاد با) زبان (مثل امر به معروف و... از نظر شرافت) بزرگتر است.

.33 يا اَباذَرٍّ: اَلدَّرَجَةُ فِى الْجَنَّةِ فَوْقَ الدَّرَجَةِ كَما بَيْنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَ اَنَّ الْعَبْدَ لَيَرْفَعُ بَصَرَهُ فَيَلْمَعُ لَهُ نُورٌ يَكادُ يَخْطَفُ بَصَرَهُ فَيَفْزَعُ لِذلِكَ فَيَقُولُ: ما هذا؟ فَيُقالُ: هذا نُورُ اَخيكَ، فَيَقُولُ: اَخى فُلانٌ؟ كُنّا نَعْمَلُ جَميعاً فِى الدُّنْيا وَ قَدْ فُضِّلَ عَلَىَّ هكَذا فَيُقالُ لَهُ: اِنَّهُ كانَ اَفْضَلَ مِنْكَ عَمَلا، ثُمَّ يُجْعَلُ فى قَلْبِهِ الرِّضا حَتّى يَرْضى.

اى ابوذر: بلندى درجه در بهشت بر بالاى درجه ديگر و فاصله آن دو مانند فاصله مابين زمين تا آسمان است، انسان بهشتى به بالا مى نگرد، پيش ديدگان وى پرتوى از نور چنان برق مى زند كه نزديك است آن نور ديدگان او را نابينا سازد، مى پرسد اين چه نورى است؟ پاسخ مى گويند: اين نور برادر تو فلانى است، مى گويد فلان برادرم؟ ما همگى در دنيا كارهاى خدا پسندگانه مى نموديم چگونه او برترى بر من جسته است. اين چنين؟ مى گويند او در كردار نيك بر تو برترى داشت، آنگاه رضا و خشنودى در دل او نهاده مى شود تا خرسند گردد.

.34 يا اَباذَرٍّ: اَلدُّنْيا سِجنُ الْمُؤمِنِ وَ جَنَّةُ الكافِرِ وَ ما اَصْبَحَ فيها مُؤْمِنٌ اِلاّ حَزيناً، فكَيْفَ لا يَحْزَنُ وَ قَدْ اَوْ عَدَهُ اللّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ اِنَّهُ وارِدُ جَهَنَّمَ وَ لَمْ يَعِدْهُ اِنَّهُ صادِرٌ عَنْها، وَ لَيَلْقَيَنَّ اَمْراضاً وَ مُصيبات وَ اُمُوراً تَغيظُهُ وَ لَيُظْلَمَنَّ فَلا يُنْتَصَرُ، يَبْتَغى ثَواباً مِنَ اللّهِ تَعالى فَما يَزالُ فيها حَزيناً حَتّى يُفارِقَها، فَاِذا فارَقَها اُفْضِىَ اِلَى الرّاحَةِ وَ الْكَرامَةِ.