آرى اكثر محنت هاى دنيويّه و مفاسد دينيّه منشاءِ آن زبان است.

زبان بسيار سر برباد داده است *** زبان ما را، عدوىِ خانه زاد است

و ضد همه آفات زبان، خاموشى است. كه زينت عالِم و پرده جاهل است. و درى است از درهاى حكمت. در حديث نبوى(صلى الله عليه وآله وسلم) است: مَنْ صَمَتَ نَجى.^[63]

و در وصاياى لقمان است به فرزند خود كه اگر چنان پندارى سخن تو نقره است، بدان كه سكوت طلا است.^[64]

حضرت باقر العلوم(عليه السلام) فرمود: كه جز اين نيست كه شيعيان و دوستان ما زبان هايشان لال است.^[65]

پس اى عزيز من! تا توانى خاموشى عادت كن و از فوائد آن غفلت منما و بدان كه نادان را بِهْ از خاموشى نيست و اگر اين مصلحت بدانستى نادان نبودى.

چون ندارى كمال و فضل آن به *** كه زبان در دهان نگهدارى

آدمى را زبان فضيحت كرد *** جوزِ بى مغز را سبك بارى

كَلِمَةٌ فىِ ذَمِّ حُبِّ الرِّياسَةِ

] نكوهش حبّ رياست [

حقيقت رياست، تسخير قلوب مردم و مالك شدن دل هاى ايشان است، و آن از مهلكات عظيمه است.