كَلِمَةٌ فىِ اْلأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىِ عَنِ الْمُنْكَرِ
] امر به معروف و نهى از منكر [
اى برادر! كوتاهى مكن در امر به معروف و نهى از منكر كه مسامحه در اين باب از جمله مهلكات است. و ضرّر آن عام و فساد آن تامّ است.
از حضرتِ باقِرُالْعُلُوم(عليه السلام) روايت شده: كه حق تعالى وحى فرستاد به شعيب پيغمبر(عليه السلام)كه صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد، چهل هزار نفر از بدان و شصت هزار تن از خوبان!
عرض كرد: پروردگارا نيكان را براى چه؟!
خطاب رسيد به جهت اينكه مماشات و سهل انگارى با اهل معصيت كردند و به غضب من غضبناك نگرديدند.[32]
كَلِمَةٌ فىِ مَدْحِ الاُْلْفَةِ
] مدح الفت [
الفت و آشتى با مردم از اوصاف حميده و اخلاق پسنديده است و به همين ملاحظه احاديث بسيار در فضيلت زيارت مؤمنين و سلام كردن و مصافحه نمودن با ايشان، و عيادت مريضان و تشييع جنازه و تعزيت مصيبت زدگان و امثال اينها وارد شده، و كسى كه ملاحظه كند اخبارى كه در باب آنها وارد شده مى داند كه اهتمام حضرت بارى] تعالى [ در الفت و دوستى ميان بندگان خود تا چقدر است، و از براى حفظ اين صفت چه سنّتهاى سَنيّه قرار داده، لكن افسوس و آه كه در اين زمان اكثر اين سنّت ها متروك شده، از آثار نبوت به جز رسمى و از طريقه شريعت به جز اسمى نمانده، شيطان صفتان چند به هم رسيده اند، كه به جهت پيشرفت غرض هاى فاسده دو روزه دنياى خود نفاق و عداوت ميان بندگان مى افكنند و به آنچه كه پروردگار ايشان اين همه اهتمام در آن دارد پشت پا مى زنند.