حضرت باقرالعلوم(عليه السلام) فرموده اند: حريص بر دنيا كرم ابريشم را مانَد كه هر چه بيشتر به دور خود مى پيچد، راه خلاصى او دورتر مى شود.[14]
و قناعت صفتى است، كه همه فضائل به آن منوط، بلكه راحت دنيا و آخرت به آن مربوط است.
دَه آدمى از سفره اى بخورند و دو سگ بر لاشه اى سر نبرند.
حريص با جهانى گرسنه است و قانع به نانى سير.
حكماء گفته اند: درويشى به قناعت به از توانگرى به بضاعت.
به پادشاهى دنيا فرو نيارد سَر *** اگر ز سِرِّ قناعت خبر شود درويش
كَلِمَةٌ فىِ ذَمِّ الطَّمَعِ
] نكوهش طمع [
طمع نيز با حرص توأم و ضدّ آن بى نيازى از مردم است.
ديده اهل طمع به نعمت دنيا *** پر نشود همچنان كه چاه به شبنم