ايثار اهل بيت(عليهم السلام) و نزول سوره «هَلْ اَتى»
عموم راويان شيعه و سنّى نقل كرده اند: امير مؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسين(عليهم السلام) و خادمه آنان «فضّه»، طبق نذرى كه كرده بودند سه روز روزه گرفتند.
شب اوّل هنگام افطار فقيرى در زد، على(عليه السلام) افطار خود را به او داد، سايرين نيز به او اقتدا كرده و افطار خود را به فقير دادند و با آب افطار كردند. شب دوّم يتيمى در زد و باز افطار خود را به او دادند. شب سوّم نيز اسيرى آمد و چيزى طلبيد، اين بار نيز افطار خود را به او دادند.
آنگاه از سوى خداى متعال سوره «هَلْ اَتى عَلَى الاِْنْسانِ» نازل شد[109] و در آن آيه «وَ يُطْعِموُنَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ اَسيراً» اشاره به ايثار و انفاق آن بزرگواران دارد، و برخى از علماء فرموده اند كه در اين سوره مباركه همه گونه نعمتهاى بهشتى ذكر و وعده شده امّا از «حورى ها و زنان بهشتى» هيچ ذكرى نشده، و اين به احترام بانوى بانوان فاطمه(عليها السلام) است.[110]
تفصيل اين داستان را در تفاسير شيعه و سنّى و از جمله در تفسير معروف «كشّاف» تأليف عالم و مفسّر بزرگ سنّى «جاراللّه زمخشرى» مى توان يافت.
فاطمه(عليها السلام) و آيه تطهير
به تصريح و اعتراف عموم راويان و مفسّران شيعه و بسيارى از علماء و مفسّرين سنّى آيه «تطهير»: «اِنَّما يُريدُ اللّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطهِّرَكُمْ تَطْهيراً»[111]، در مورد امير مؤمنان على و فاطمه و حسن و حسين(عليهم السلام) نازل شده[112] و منظور از اهل بيت معصوم پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) همين بزرگوارانند و همانطور كه مفسّران بزرگ نوشته اند آيه دلالت بر معصوم بودن آنان دارد، و نيز دهها روايت و استدلال ديگر در اين زمينه هست كه علاقمندان مى توانند براى اطلاع بيشتر به كتابهاى مفصّل مراجعه نمايند; در اين جا به نقل يك روايت اكتفا مى كنيم:
