نوزاد وحى و رسالت

روز جمعه بيستم ماه جمادى الثانى، پنج سال پس از بعثت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)،^[8] در زير آسمان حجاز، در دامنه كوههاى سنگى مكّه، در چشم انداز كعبه، در منزل وحى، در عرصه اى كه دهان خداجوى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) با تلاوت قرآن بر آن نور مى پاشيد، در خانه اى كه فرشتگان آن را خوب مى شناختند و در آن رفت و آمد داشتند، آنجا كه زمزمه نماز پيامبر در صبح و شام و آواى ملكوتى تلاوت پيامبر در دل شب، زمينش را به آسمان پيوند مى زد، در خانه اميد يتيمان، در خانه فريادرسِ مستمندان، در خانه پناه اسيران، در خانه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و خديجه; دخترى چشم به جهان گشود.

دختر پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)، نوباوه رسالت، پيكره عصمت، بشريّت در يك زن، همسنگ و همسر خليفه خدا در زمين، بانوى بانوان جهان; فاطمه عليهاالسلام به دنيا آمد.

خانه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) با تولّد فاطمه(عليها السلام) بيش از پيش كانون مهر و عطوفت شد. در غوغاى رنجهاى عظيم پيامبر عزيز كه در آن هنگام در مكّه با آن دست به گريبان بود، فاطمه كوچك چون نسيمى آرامش بخش گونه هاى خسته پدر و مادر دردمند را هر صبح و شام نوازش مى داد و رنج روزهاى پرمشقّت رسالت را تسكين مى بخشيد.

چه شورانگيز است دخترى چنان ارجمند باشد كه سيّد كاينات رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم)بدو تسكين يابد و درباره او بفرمايد: «روح من است; بوى بهشت را از او استشمام مى كنم»^[9]; و اين درباره فاطمه(عليها السلام) شگفت نيست، چرا كه او از زمره بزرگوارانى است كه خداى جهان، سزاوار ايشان در كتاب آسمانى خويش مى فرمايد: «اِنَّما يُريدُ اللّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً^[10] : خداى متعال اراده فرموده است كه شما اهل بيت پيامبر از هرگونه پليدى پاك و بركنار باشيد.»^[11]