*امام صادق(عليه السلام) فرمود: «اگر خداوند امير مؤمنان على(عليه السلام) را براى فاطمه نمى آفريد، براى آن گرامى در روى زمين همسرى نبود.»[52]
*«سفيان بن عينيه» مى گويد: «امام صادق(عليه السلام) در تفسير آيه «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ; روان كرد دو دريا را كه به هم برسند و ملاقات نمايند»[53] فرمود: منظور على(عليه السلام) و فاطمه(عليها السلام)است... و «يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجانُ; از آن دو، لؤلؤ و مرجان بيرون مى آيد»،[54]فرمود: منظور امام حسن(عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام)مى باشد.»[55]
*از امام صادق(عليه السلام) سؤال شد: «چرا فاطمه(عليها السلام) «زهراء» (درخشنده) ناميده شده؟»
فرمود: «زيرا هنگامى كه در محرابش به عبادت مى ايستاد، نور او براى اهل آسمان مى درخشيد همچنان كه نور ستارگان براى اهل زمين مى درخشد.»[56]
*روايت شده: «هرگاه فاطمه(عليها السلام) به نماز و عبادت خويش مشغول مى بود و يكى از كودكانش گريه مى كرد، مى ديدند كه گهواره حركت مى كند و فرشته اى آن را مى جنباند.»[57]
*امام باقر(عليه السلام) نقل مى فرمايد: «رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) سلمان را (براى كارى) به خانه فاطمه(عليه السلام) فرستاد، سلمان مى گويد: درب منزل ايستادم و سلام كردم، و صداى فاطمه(عليها السلام) را مى شنيدم كه داخل منزل قرآن مى خواند و آسياى دستى ـ كه در خانه ها براى تهيّه آرد به كار مى رفت ـ بيرون از جايگاه او خودبخود مى گشت...»[58]