- انسان شناسى
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- همه صفحات
بر عكس، عشق بر اساس شناخت و فهم سطحى نمى تواند زمينه جلب مصالح انسانى را به وجود آورد. زيرا شخصى كه به خود شناخت صحيح ندارد، نگاهش به خود غير واقعى است. لذا نحوه عشق او به خود صحيح نيست. آنچه را مضر به رشد و كمالش هست، مفيد پنداشته و آنچه را دارى مصلحت است، مفسده مى بيند. توضيح مطالب فوق، طى مطالب آينده روشن تر خواهد شد.
انسان داراى ادراكات گوناگونى بوده و نوع عشق انسان به خود ـ يا هر چيز ديگر ـ تابع نوع ادراكى است كه در نفس ظهور يافته است. بر همين اساس، عشق داراى انواعى است. چنانكه ادراكات را در چهار قسم خلاصه كنيم، چهار نوع عشق خواهيم داشت:
1ـ عشق حسى
2ـ عشق خيالى
3ـ عشق عقلانى
4ـ عشق عرفانى.
البته ادراكات به حسب شدت و ضعف داراى مراتبى هستند كه قهراً عشق نيز در هر يك از انواع فوق داراى مراتبى خواهد بود.
شناخت حسى و خيالى، فطرت عاشقه را، در حد احساس و خيال به ظهور فعلى مى رساند و معرفت عقلانى و عرفانى بر آن فطرت، فعليت عقلانى و عرفانى مى دهد.