رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «قِوامُ الْمَرءِ عَقْلُهُ وَ لا دِيَنَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ^[62];

قوام و پايدارى مرد به عقل اوست و دين ندارد كسى كه عقل ندارد.»

امام على(عليه السلام) فرمود: «أصْلُ الاْنْسانِ لُبُّهُ وَ عقْلُهُ دينُهُ^[63];

اساس انسان عقل او و عقلش دين او مى باشد.»

قرآن مجيد آنانى را كه كفر مى ورزند و دين را به بازى مى گيرند، بى عقل خوانده است.

«وَ مَثَلُ الَّذينَ كَفَرُوا كَمَثَلُ الَّذي يَنْعِقُ بِما لا يَسْمَعُ إلاّ دُعآءً وَ نِداءً صُمٌّ بُكْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لا يَعْقِلوُنَ^[64];

«وَ إذا نادَيْتُمْ إلىَ الصَّلاةِ اَتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلونَ^[65];

و هنگامى كه آنها را به سوى نماز فرا خوانيد، آنان نماز را به تمسخر و بازى گيرند اين، بدان جهت است كه آنان مردمى ناآگاهند و تعقّل نمى كنند.»

* بهره گيرى از عقل

بر اساس رابطه حقيقى دين و عقل، عقل ما را به اطاعت از خدا و دين فرا مى خواند، و رابطه معنوى ما را با خدا برقرار كرده و آن را حفظ مى كند.