- انسان شناسى
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- همه صفحات
انسان با نگاهى دقيق در مى يابد كه حياتى ادراكى دارد. حياتى كه هيچ لحظه اش خالى از ادراكات نيست.
اهميت انديشه و ادراك بر هر متفكرى روشن بوده و فطرت عالمه و كاشفه انسان بر هر ميل و خواسته اى حاكمند، زيرا هيچ خواسته اى بدون ادراك معلوم نبوده و به آن پاسخ مثبت داده نمى شود و هيچ ميلى جداى از ادراك به ظهور فعلى نمى رسد.
دراين جا بيان اين نكته نيز لازم است كه منظور ما بحث فلسفى از ادراكات (ادراك چيست و چگونه پيدا مى شود...) به عبارت ديگر، شناخت شناسى نيست، بلكه هدف اصلى، بيان نقش ادراكات و اعمال اخلاقى، در جنبه مثبت و منفى آن است.
* مفهوم ادراك
مفهوم ادراك از جمله مفاهيمى است كه ما به روشنى آن را در نفسمان مى يابيم و در آن شك نداريم. هر انسانى علم به علم دارد; علم به اين كه درك مى كند. به عبارت ديگر، اصل ادراك بر ما مخفى نبوده و اولين مدرك اين ادراك و علم، خودمان هستيم. خود آگاهى داريم و در اين كه مى دانيم هستيم شك نداريم. اگر كسى در وجود خود شك داشته باشد، لااقل در علم به شك، شك ندارد. يعنى درك مى كند كه در خود شك دارد. بنابراين، اگر در هر چيزى شك نمايد، در اصل ادراك شك نخواهد داشت.
در واقعيتى كه به نام ادراك وجود دارد و ما آن را در نفسمان مى يابيم، خطا و اشتباه راه ندارد; اگر خطايى باشد، در چيزى است كه متعلق علم و ادراك قرار مى گيرد. لذا آنان كه منكر واقعيت در عالم خارج از خود شدند، يا واقعيت خود را انكار كردند; نتوانستند در اصل چنين ادراكى شك كنند.
