مذموم و بد است و سبب فرو افتادن انسان در اسفل سافلين ظلمت و گمراهى مى شود. بلى حسن پيروى از غير، نهفته در بازگشت آن به اطاعت از خداست (مانند پيروى از رسول و معصوم و افراد شايسته و حكيم و آنانى كه به صدق و راستى دعوت مى كنند) ملاك فاضل بودن طاعت، حرز و حفاظت انسان از سقوط در نقص و پستى است و چنين ثمره اى در پيروى از خدا و آنانى مى باشد كه خداوند راضى به پيروى آنهاست.^[33]

و پيروى از غير خدا و از آنان كه اطاعتشان خلاف و ضد اطاعت خداست، خالى از چنين ثمره اى است، زيرا چنين طاعتى خروج از مسير هستى و حقّ است.

قرآن از زيان چنين طاعتى پرده برداشته، مى فرمايد:

«يَومَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فى النّار يَقُولُونَ يالَيْتَنا اَطَعْنا اللّهَ وَ اَطْعَنَا الرَّسولاَ * وَ قالُوا رَبَّنا اِنّا اَطَعْنا سادَتَنا و كُبراءَنا فَاضَلُّونا السَّبيلا * رَبَّنا اتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذاب و الْعَنْهُم لَعْناً كَبيراً^[34];

در آن روز كه صورتهاى آنها در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از كار خود پشيمان مى شوند و) مى گويند: اى كاش خدا و پيامبر را اطاعت كرده بوديم و گفتند: پروردگارا براستى ما از بزرگان و پيشوايان (فاسد) خود پيروى كرديم پس ما را به راه ضلالت و گمراهى كشاندند. تو اى خدا عذاب آنان را سخت و مضاعف ساز و به لعن و غضب شديد گرفتارشان گردان.»

«وَ اِنْ تُطِعْ اَكْثَرَ مِنْ فِى الاَْرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيل اللّهِ اِنْ يَتّبعُون الاّ الظّن و اِنْ هُمْ اِلاّ يَخْرُصُونْ^[35];

و اگر اكثر كسانى را كه در روى زمين هستند اطاعت كنى تو را از راه خدا گمراه مى كنند، آنها تنها از گمان پيروى مى كنند.»

در اين آيه علّت پيروى نكردن از غير خدا را چنين بيان كرده كه آنان از ظنّ و گمان پيروى مى كنند. و اشخاصى كه بر اساس گمان و خيالات واهى خويش سخن مى گويند. مطالبشان مطابق با واقع نيست لذا فرمود: «اَنْ هُمْ اِلاّ يَخْرُصُونْ» اينان جز گزاف و تخمين و بى ربط گويى چيزى ندارند. اطاعت از اينان پيوند با پندارها و گمانهايى است كه ثمره اى جز فنا در مادّيت و دور شدن از خدا ندارد.