* ازدواج و ارضاء جنسى

نگاه انسانى به ازدواج و توجّه به غرض اصلى آن مغايرتى با اطفاء شهوت جنسى ندارد. زن و شوهر به طور طبيعى، خواهان ارضاء غريزه جنسى هستند; بنابراين، حق طبيعى آنان است كه از يكديگر لذّت جنسى ببرند. به همين جهت، ممنوعيّت در لذّات شهوانى بين زن و شوهر وجود ندارد; مگر آنجا كه سبب ضرر و فساد جسمى و روحى و آبِرويى شود و يا ارتباط بين آنان شرعاً حرام و دون شأن معنوى انسان باشد.

حكم اوّلى شرع مقدّس، آزادى هر نوع بهرهورى جنسى متقابل زن و شوهر از يكديگر است. تنها آنچه اين حكم اوّلى را مهار و محصور مى كند، اين قاعده است كه اسلام راضى به ضرر، خسران و زيان دينى و بدنى و آبرويى و روحى نيست. زيرا عزّت، شرف، انسانيّت و آبرو حتى بُعد جسمانى او، نبايد قربانى لذّات جنسى شود، و اسلام به آن راضى نيست.

«زنى به محضر رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) آمد و عرض كرد يا رسول الله(صلى الله عليه وآله وسلم)حق شوهر بر زن چيست؟ حضرت فرمود: ... نبايد روزه بگيرد (يعنى مستحبى) جز به اذن شوهرش و نبايد از خانه اش بيرون رود مگر به اذن و اجازه شوهرش و بر زن است كه خود را با بهترين بوى خوش براى شوهرش معطّر كند و نيكوترين لباس را براى او بپوشد و به زيباترين وجه خود را براى شوهرى بيارايد و هر صبح و شام خود را بر شوهرش عرضه نمايد و بيش از اينها است حق شوهر بر زن.»^[284]

«اسحاق بن عمار گفت: از امام صادق(عليه السلام) راجع به مردى سؤال كردم كه با همسرش در حال سفر است، و با اين كه آبى براى غسل نيست آيا با زنش همبستر شود؟ حضرت در پاسخ فرمودند: دوست ندارم كه اين عمل را مرتكب شود، مگر اين كه بر خودش بترسد كه به حرام بيفتد اسحاق گفت: از اين عمل، لذّت جنسى را طلب مى كند يا بدان جهت است كه ميل شديد شهوى به زن پيدا كرده است.