و از نشانه هاى خدا اين است كه از جنس خودتان همسرانى را آفريد تا به وسيله آنان آرام گيريد. و در بينتان دوست (مودّة) و مهربانى (رحمت) قرار داد. به راستى در اين مطلب، آيات و نشانه هايى است براى گروهى كه تفكّر مى كنند.»

جمله: «لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودّةً و رحمة» بيانگر سكونت و آرامش بخش بودن ازدواج است، بازگشت ضمير خطاب به مردم (بينكم) و ضمير غايت (اليها) به زنان، بيانگر اين است كه زنان، محور سكونت و آرامش هستند و اين مرد است كه نيازمند به آرام گرفتن در كنار همسرش مى باشد. هر چند زن، مودّت و رحمت و مهربانى را از جانب مرد پذيرا و خواهان آن است.

اين مودّت و مهربانى بين زن و مرد، سبب تثبيت و دوام يافتن زندگى زناشويى و ضامن استمرار سكونت از جانب زن مى شود.

سكونت، مودّت و رحمت به دست آمده در سايه ازدواج، صرفاً جنبه اعتبارى و قراردادى ندارد بل لازمه علاقه فطرى زن و مرد به يكديگر است. اگر درباره ارتباط زناشويى پس از ازدواج بينديشيم متوجّه نحوه سكونت زن براى مرد و نوع مودّت و رحمت بين آن دو خواهيم شد.

اين سكونت غريزى و شهوى نيست و يا سكونتى نيست كه آقايى در پرتو خادمش دارد; بل حكايت كننده از نوعى احساس و لطافت و درك و شعور است كه نه تنها محور آرامش در محيط خانواده بل آرامش بخش شوهر و اعضاء خانواده و عمل به وظيفه مادرى است. و با تربيت صحيح فرزندان و سرشار كردن آنان از عواطف مادرى، در حقيقت به جامعه در ابعاد مختلف اقتصادى، فرهنگى، سياسى، و اخلاقى سكونت و آرامش بخشيده است.

اگر اهداف سه گانه در روند اصل ارزشمندى ازدواج منظور گردد، خداوند چنين ازدواجى را وسيله پاكى و طهارت و خشنودى خود قرار داده است.

رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «من أحبّ أن يلقى اللّه طاهراً مطهراً فليلقه بزوجة^[264];