برخى ديگر از شعراء و سرايندگان كه معاصر ائمه(عليهم السلام) يا از شاگردان معاصرين بوده اند نيز در اشعار خود صريحاً يا به اشاره از حضرت مهدى موعود ـ ارواحنا فداه ـ ياد كرده اند.[19]
بسيار اتفاق مى افتاد كه از ائمه اطهار(عليهم السلام) مى پرسيدند آيا «قائم آل محمد» و «مهدى منتظر» شمائيد؟ ائمه گرامى اسلام در پاسخ به مناسبت موقعيت به معرفى امام قائم(عليه السلام) مى پرداختند. و نيز به واسطه شهرت همين اخبار و احاديث بود كه حتّى پيش از تولّد آن حضرت عده اى به دروغ ادّعاى مهدويّت كردند، يا به آنان چنين ادعايى بستند و از اين راه سوء استفاده نمودند; به عنوان مثال «فرقه كيسانيّه» حدود دو قرن پيش از تولّد امام زمان(عليه السلام) «محمد حنفيّه» را امام و «مهدى منتظر» مى پنداشتند و معتقد بودند كه او از نظرها پنهان شده و روزى ظهور خواهد كرد، و در مورد ادعاى خود به اخبارى كه از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و ائمه قبل(عليهم السلام) در مورد غيبت قائم(عليه السلام) نقل شده بود تمسّك مى جستند.[20] و يا مهدى عباسى خود را «مهدى» ناميد تا از انتظار مردم به نفع خويش بهره بردارى نمايد.
بسيارى از علماى اهل تسنّن و علماى شيعه احاديث و اخبار مربوط به حضرت مهدى(عليه السلام) را در كتابهاى خود ذكر كرده اند.[21]
«مسند احمد بن حنبل» متوفاى 241 هجرى و «صحيح بخارى» متوفّاى 256 هجرى، از جمله كتب معتبر اهل تسنّن است كه قبل از تولد امام قائم(عليه السلام) نوشته شده اند و احاديث مربوط به امام قائم(عليه السلام) را نقل كرده اند.[22]
* كتاب «مشيخه» تأليف «حسن بن محبوب» نيز از جمله مؤلفات شيعه است كه به گفته مرحوم طبرسى; متجاوز از يكصد سال قبل از غيبت كبراى امام زمان(عليه السلام) تأليف شده و در آن اخبار مربوط به غيبت امام عصر(عليه السلام) ذكر شده است.[23]
و نيز مرحوم طبرسى تصريح مى كند كه محدّثين شيعه در زمان امام باقر و امام صادق(عليهما السلام) اخبار غيبت را در مؤلفات خويش ذكر كرده اند.[24]
