عيساى مسيح(عليه السلام) نيز از آسمان فرود آمده امام را يارى مى كند و در نماز به امام اقتدا مى نمايد.
مركز حكومت امام كوفه است و امام شرق و غرب جهان را فتح كرده و اسلام را بر سراسر جهان حكمفرما مى سازد و دين را تجديد مى كند و از چهره اسلام راستين غبار نادرستى ها را مى زدايد; طبق كتاب خدا و سنت پيامبر رفتار و حكومت مى فرمايد و مانند امير مؤمنان غذايش ساده و لباسش خشن است.
در حكومت امام، بركات زمين آشكار و ثروت و نعمت و ميوه و محصولات بسيار مى شود; فقر از بين مى رود و همگان چنان در رفاه و نعمت خواهند بود كه كسى براى پرداخت زكات و صدقه فقيرى نمى يابد و به هر كس رجوع كند كسى از او نمى پذيرد. به شوق مجاورت با امام آنقدر از مؤمنان و پيروان در كوفه ساكن مى شوند كه براى گنجايش نمازگزارانى كه به امام اقتدا مى كنند مسجدى بسيار وسيع بنا مى كنند كه هزار در دارد.
در حكومت امام عدل و امنيت چنان در همه جا سايه گستر مى شود كه اگر پيرزنى طبقى طلا و جواهر بر سر گيرد و به تنهايى و پياده از شهرى به شهرى برود كسى مزاحم او نمى گردد و در ثروت او طمع نمى كند.
زمين گنجينه ها و دفينه هاى خود را براى امام(عليه السلام) ظاهر مى سازد و امام تمام ويرانى هاى ستمديدگان را آباد مى كند.
وقتى آن گرامى قيام كند خداوند به ديدگان و گوش هاى پيروان او مدد مى بخشد تا حائلى ميان آنان و امامشان نباشد و او با آنان سخن مى گويد و آنان سخن او را مى شنوند و به او مى نگرند در حالى كه امام در جاى خود قرار دارد.
هنگام ظهور آن حضرت خدا دست لطف و رحمت خود را بر سر بندگان خويش مى گذارد و عقل هاى آنان كامل مى شود.
آن گرامى ميان مردم به روش حضرت داود(عليه السلام)، و حضرت محمد(صلى الله عليه وآله وسلم)داورى مى كند و هر چه را رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) انجام داد، انجام مى دهد و همانند رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) سنّت هاى جاهلى را از بين مى برد و اسلام را دوباره حيات مى بخشد.[165]