* و نيز «جابر بن عبدالله انصارى» از پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم)سؤال كرد: «آيا شيعيان در زمان غيبت از امام غائب نفعى مى برند؟»
فرمودند: «آرى سوگند به آنكه مرا به نبوّت مبعوث ساخته است، آنان به نور او روشنى مى گيرند و به ولايت او نفع مى برند مانند نفع بردن از خورشيد هر چند ابرها آن را پوشانده باشد».[121]
علاوه بر اين، امام عصر، ارواحنا فداه، هر سال در مراسم حج شركت مى فرمايند در مجالس و محافل رفت و آمد دارند، چه بسا مشكلات برخى از مؤمنين را بى واسطه يا با واسطه حلّ نمايد. حتّى ممكن است مردم او را ببينند ولى او را نشناسند و امام(عليه السلام) آنان را مى بيند و مى شناسد و برخى صالحان و شايستگان را مورد لطف خويش قرار مى دهد.
بسيارى از مردم در غيبت صغرى و كبرى به ديدار آن بزرگوار نائل شده اند و معجزات و كراماتى از آن گرامى ديده اند و مشكلاتشان حل شده است.
مرحوم آيت الله سيد صدر الدين صدر مى نويسد:«كتب اخبار به ما خبر مى دهد كه جماعتى در زمان غيبت او را مشاهده كردند و خدمتش مشرّف شدند، و اين با آنچه وارد شده كه مدّعى رؤيت را تكذيب كنيد منافات ندارد، زيرا مقصود از آن روايت به قرينه صدر همان روايت، تكذيب مدّعى نيابت خاصّه است.
چه سؤال ها كه امام در غيبت كبرى پاسخ داده و چقدر مشكلات دينى و دنيوى كه مردم را از آنها نجات بخشيده، و چه بيمارانى كه شفا داده و بيچارگان و درماندگانى كه نجات داده و چه بسيار در راه مانده كه هدايت فرموده و تشنه كه سيراب ساخته و ناتوان كه دستگيرى كرده است.
اين كتاب ها و دفترهايى است كه در زمان هاى مختلف و نقاط گوناگون به دست افراد موثقى كه يكديگر را نمى شناختند تأليف شده و در آنها آنقدر حكاياتى كه شاهد گفتار ماست ذكر شده كه قابل احصا نيست، چه بسا انسان از ديدن آنها و احاطه به خصوصيات و شواهدى كه همراه آنهاست به پاره اى از آنها يقين حاصل نمايد».[122]
