محمد بن عثمان براى خود قبرى ترتيب داده و آن را با ساج (نوعى پارچه و لباس) پوشانده بود و روى آن آياتى از قرآن كريم و اسامى ائمه اطهار را نوشته بود و هر روز داخل آن مى شد و يك جزء از قرآن را قرائت مى كرد و بيرون مى آمد.[87]
اين بزرگوار پيش از مرگ از روز وفات خود خبر داد و در همان روز درگذشت.[88] پيش از رحلت گروهى از بزرگان شيعه نزد او آمدند و «ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى» را به امر امام زمان(عليه السلام) براى سفارت و ارتباط با امام معرفى كرد و فرمود: «او قائم مقام من است به او مراجعه كنيد».[89]
جناب ابوجعفر محمد بن عثمان عَمْرى در سال 305 هجرى قمرى رحلت كرد.[90] رحمة الله عليه رحمة واسعة.
*
حسين بن روح نوبختى
جناب ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى نزد موافق و مخالف عظمت و بزرگى ويژه اى داشت; وى به عقل و بينش و تقوى و فضيلت مشهور بود و عموم فرقه هاى مختلف مذهبى به او توجه داشتند. در زمان نائب دوّم محمد بن عثمان عَمْرى و از جانب او متصدى پاره اى از امور بود. در ميان ياران ويژه محمد بن عثمان، «جعفر بن احمد بن متيل قمى» بيش از ديگران با او خصوصى و مرتبط بود; چنانكه حتّى در اواخر زندگى محمد بن عثمان، غذاى او در خانه جعفر بن احمد و پدرش تهيّه مى شد و ميان اصحاب نائب دوم احتمال جانشينى «جعفر بن احمد بن متيل» از ديگران بيشتر بود. در آخرين ساعات زندگى و به هنگام احتضارِ محمد بن عثمان، جعفر بن احمد بالاى سر او و حسين بن روح پايين پايش نشسته بودند;[91] محمد بن عثمان به جعفر بن احمد رو كرد فرمود: «مأمور شده ام كه امور را به ابوالقاسم، حسين بن روح، واگذار نمايم».
جعفر بن احمد از جا برخاست و دست حسين بن روح را گرفت و او را بالاى سر محمد بن عثمان نشاند و خود در پايين پاى او نشست.[92]
