و در قسمت ديگر از همين توقيع فرموده است:
«خداوند پاداش تو را بزرگ دارد و به تو در مصيبت، آرامش نيكو عطا فرمايد; تو مصيبت زده شدى و ما نيز مصيبت زده شديم، و مفارقت او، تو را و ما را به مصيبت تنهايى و فقد او مبتلا ساخت. خداوند او را به رحمت خود در جايگاه و آرامگاهش مسرور سازد، و از كمال سعادت پدرت بود كه خداوند فرزندى چون تو را به او عنايت كرد كه پس از او جانشينش گردى و در امورش قائم مقام او باشى و برايش طلب رحمت و آمرزش نمايى، و من خداى را سپاس مى گزارم. همانا دلها به مكان و منزلت تو و به آنچه خدا در تو و نزد تو قرار داده شاد و خشنود است. خداوند تو را يارى فرمايد و نيرومند و استوار سازد و موفق بدارد و سرپرست و مراقب و نگهبان تو باشد».[80]
«عبدالله بن جعفر حميرى» مى گويد: «وقتى عثمان بن سعيد درگذشت نامه اى به خطى كه امام قبلا به آن با ما مكاتبه مى كرد براى ما آمد كه در آن ابوجعفر (محمد بن عثمان بن سعيد عمرى) به جاى پدر منصوب شده بود».[81]
و نيز در توقيعى ديگر امام ضمن پاسخ به سؤال هاى «اسحاق بن يعقوب كلينى» نوشتند: «و امّا محمد بن عثمان عَمْرى كه خدا از او و از پدرش كه قبلا مى زيست راضى و خشنود باشد، پس همانا او مورد وثوق من و نوشته او نوشته من است».[82]
«عبدالله بن جعفر حميرى» مى گويد: «از محمد بن عثمان پرسيدم صاحب الامر را ديده اى؟»
فرمود: «آرى، و آخرين ملاقاتم با او كنار بيت الله الحرام بود كه مى گفت: «أَللّهُمَّ اَنْجِزْلى ما وَعَدْتَنى»[83] و نيز او را در مستجار[84] ديدم كه مى گفت: «أَللّهُمَّ انْتَقِمْ بى اَعْدائى».[85]
و نيز محمد بن عثمان مى فرمود: «صاحب الامر(عليه السلام) هر سال در حج حاضر مى شود، او مردم را مى بيند و مى شناسد و مردم او را مى بينند ولى نمى شناسند».[86]
