«اِنّ اللّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْم حَتّى يُغَيِّرُوا ما بِاَنْفُسِهِمْ»
اين رمز تا هنگام ظهور پنهان است و در آن وقت مردم جهان در مى يابند علّت غيبت در وجود خودشان نهفته بوده و از آن غافل بوده اند و چنانچه پيشتر خود را آماده مى ساختند امام بر آنان ظاهر مى شد، اما در صدد اصلاح و آمادگى خود بر نيامدند و به رژيم هاى گوناگون و فاسد دل بستند و گمان كردند رژيم هاى فاسد موجود مى توانند دردى را دوا كنند، يا سازمان ها و كنفرانس هاى پر زرق و برق مى توانند كارى از پيش ببرند.
البته معنى اين كه مى گوييم مردم موجب غيبت امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف شده اند آن نيست كه همه به اين گناه بزرگ آلوده اند; بلكه مراد حدّ نصابى است كه براى ظهور آن حضرت لازم است. بديهى است كه بسيارى از شايستگان هميشه آماده ظهور بوده و هستند امّا جامعه در حدّ نصاب خود اين آمادگى را ندارد و اجتماعى كه آمادگى نداشته باشد طبعاً با حكومت او مصادم و معارض خواهد بود; لذا غيبت ادامه مى يابد و خداوند به وسيله غيبت، امام زمان(عليه السلام)را از قتل حفظ كرده است; زيرا اگر پيش از موعد ظاهر شود او را خواهند كشت و به انجام مأموريت الهى خود موفق نمى گردد و به هدف اجتماعى ظهور خويش نائل نمى شود.
مرحوم كلينى در كتاب «كافى» و شيخ طوسى در كتاب «غيبت» از «زراره» نقل كرده اند كه گفت: خدمت امام صادق(عليه السلام) رسيدم و از آن گرامى شنيدم كه فرمود: «براى قائم(عليه السلام) پيش از قيام، غيبتى است».
عرض كردم: «چرا؟»
امام(عليه السلام) به شكم خويش اشاره فرمود (كنايه از آنكه از كشته شدن بيم دارد).[66]
امام قائم(عليه السلام) هيچ رژيمى و حكومتى را حتّى از روى تقيّه هم به رسميّت نشناخته و نمى شناسد و مأمور به تقيّه از حاكمى و سلطانى نيست و تحت حكومت و سلطنت هيچ ستمگرى در نيامده و در نخواهد آمد; وقتى ظهور فرمايد بيعتى با كسى ندارد.
