قيامش كه همسنگ قيامت است، قيامت دنيا را بر مى انگيزد، و ظهورش كه مظهر ديانت است دين را بر جهان حكمفرما مى سازد; دستانش كه شاخه هاى پربار درخت امامت است زمين را به آسمان پيوند مى زند، و گفتارش كه قرين وحى خداست فرشتگان را به همسايگى انسان مى خواند.
چون بر مى خيزد ضلالت به خاك مى افتد، و چون سر برمى دارد هدايت قيام مى كند; قيامش مسلخ تباهى هاست، و نامش مرگ نامردميها; آغازش پايان جباران است و دوامش استمرار صلاح درستكاران، غيبتش شب يلداى مشتاقان ستمديده اوست، وظهورش صبح راستين محبّان به جان رسيده او.
سيطره حكومت الله را باذن الله بر جهان تثبيت مى كند و ژرفاى معناى ناشناخته خلافت انسان را بر جهانيان آشكار مى سازد; وجودش آيت بزرگ خداست، و غيبتش تفسير غيب، و ظهورش مبشّر معاد، و قيامش تفسير تعهّد و جهاد، و كلامش تأويل قرآن، و نگاهش تموّج درياى مهرِ پيامبران بر گمشدگان... و سرانجام اوست كه كاروان دين را به سر منزل مقصود مى رساند، و بر رسالت پيامبران و زحمات آنان وصول و حصول مى بخشد.
خلاصه زندگى
* نامش : پيشوايان معصوم(عليهم السلام) پيروان خويش را از ذكر نام امام قائم(عليه السلام) نهى كرده و همين قدر فرموده اند كه او همنام پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و كنيه او نيز كنيه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)است،[1] و جايز و روا نيست نام اصلى او را آشكارا بر زبان آورند تا هنگامى كه ظهور فرمايد.[2]
* لقبش : مشهورترين القاب آن گرامى «مهدى» ، «قائم» ، «حجّت» و «بقيّة الله» است.
* پدرش : پيشواى يازدهم حضرت امام حسن عسكرى(عليه السلام).
* مادرش : بانوى گرامى «نرجس» نواده قيصر روم.
