در احاديث وارد شده در مورد حضرت مهدى(عليه السلام) تصريح شده است كه آن گرامى از بنى هاشم و اولاد فاطمه و سلاله سيّد الشهداء، امام حسين(عليه السلام)، است، و نام پدرش «حسن» و خودش همنام و هم كنيه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) مى باشد. پنهان متولد مى شود و پنهان زندگى مى كند و دو غيبت دارد كه يكى كوتاهتر و ديگرى طولانى است و تا هنگامى كه خدا بخواهد پنهان مى ماند و سرانجام به فرمان خدا ظهور و قيام خواهد كرد و دين اسلام را بر سراسر جهان حكمفرما خواهد ساخت و جهان را پس از ظلم و جور فراگير، از عدل و داد پر مى سازد.

در اين روايات حتّى خصوصيات شخصى و جسمى امام دوازدهم و ديگر مطالب مربوط به او بيان شده و ما براى نمونه چند حديث را ذكر مى كنيم.

نمونه اى از احاديث سنّيان

. 1پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) در بيان حتميّت ظهور حضرت مهدى(عليه السلام)فرمودند: «اگر از عمر دنيا جز يك روز باقى نماند، خدا مردى از ما را مى فرستد كه دنيا را پر از عدل و داد نمايد، همان طور كه پر از ظلم و جور شده باشد».^[31]

.2 پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمودند: «قيامت برپا نمى شود تا آنكه مردى از اهل بيت من امور را در دست گيرد كه اسم او اسم من است».^[32]

. 3پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمودند: «همانا على بعد از من امام امت من است و قائم منتظر ]از اولاد اوست كه [ وقتى ظاهر شود، زمين را پر از عدل و داد مى سازد همچنانكه از ظلم و جور پر شده باشد. سوگند به آنكه مرا به حق، بشارت رسان و بيم دهنده برانگيخت، مسلّماً آنانكه در غيبت او ثابت قدم بمانند از اكسير ناياب ترند».

«جابر» برخاست و عرض كرد: «اى رسول خدا، آيا براى فرزند شما قائم، غيبتى هست؟»