* «لَيْسَ مِنَ الاَْدَبِ اِظْهارُ الْفَرَحِ عِنْدَ الْمَحْزُونِ;^[52] شادمانى نزد اندوهمند دور از ادب است».

* «اَلتَّواضُعُ نِعْمَةٌ لايُحْسَدُ عَلَيْها;^[53] فروتنى نعمتى است كه مورد رشك قرار نمى گيرد».

* «مَنْ وَعَظَ اَخاهُ سِرّاً فَقَدْ زانَهُ وَمَنْ وَعَظَهُ عَلانِيَةً فَقَدْ شانَهُ;^[54]آنكه برادر خود را پنهانى اندرز مى دهد او را آراسته است، و آنكه آشكار و در حضور ديگران اندرز دهد، او را بدنام ساخته است».

* «كَفافَ اَدَباً لِنَفْسِكَ تَجَنُّبُكَ ما تَكْرَهُ مِنْ غَيْرِكَ;^[55] براى تأديب خويش كافى است از آنچه از ديگران نمى پسندى اجتناب كنى».

* «حُسْنُ الصُّورَةِ جَمالٌ ظاهِرٌ وَحُسْنُ الْعَقْلِ جَمالٌ باطِنٌ;^[56] خوبى چهره، زيبايى بيرون و خوبى عقل، زيبايى درون است».

* «اِنَّ الْوُصُولَ اِلَى اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ سَفَرٌ لايُدْرَكُ إِلاّ بِاسْتِطاءِ اللَّيْلِ;^[57]]سير براى  [رسيدن به خداى متعال، سفرى است كه جز به شب روى (شب زنده دارى) ميسّر نمى شود».

* «جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَيْت وَالْكِذْبُ مَفاتيحُها;^[58] پليدى ها در خانه اى گرد آمده و دروغ كليد آنهاست».

* «اِنَّ لِلْجُودِ مِقْداراً فَاِذا زادَ عَلَيْهِ فَهُوَ سَرَفٌ;^[59] براى بذل و بخشش اندازه اى است كه چون از آن بگذرد اسراف است».

* «وَاِنَّ لِلْحَزْمِ مِقْداراً فَاِذا زادَ عَلَيْهِ فَهُوَجُبْنٌ;^[60] و براى احتياط نيز اندازه اى است كه چون از آن تجاوز كند ترس است».