هدايت مسلمانان به حقيقت
برخى از علماى اهل تسنن و از جمله «ابن صبّاغ مالكى» به روايت از «ابوهاشم جعفرى» نقل مى كنند: «... در سامراء قحطى سختى پيش آمد، «معتمد» خليفه وقت فرمان داد مردم به نماز استسقاء (طلب باران) بروند. مردم سه روز پى در پى براى نماز به مصلّى رفتند و دست به دعا برداشتند ولى باران نيامد. روز چهارم «جاثليق» پيشواى اسقفان مسيحى همراه مسيحيان و راهبان به صحرا رفت، يكى از راهبان هر وقت دست خود را به سوى آسمان بلند مى كرد بارانى درشت فرو مى باريد. روز بعد نيز جاثليق همان كار را كرد و آنقدر باران آمد كه ديگر مردم تقاضاى باران نداشتند; و همين موجب شگفتى و نيز شك و ترديد و تمايل به مسيحيت در ميان بسيارى از مسلمانان شد. اين وضع بر خليفه ناگوار بود، پس به دنبال امام عسكرى(عليه السلام) فرستاد و آن گرامى را از زندان آوردند. خليفه به امام عرض كرد: «امّت جدّت را درياب كه گمراه شدند!»
امام فرمود: «از جاثليق و راهبان بخواه كه فردا سه شنبه به صحرا بروند.»
خليفه گفت: «مردم باران نمى خواهند چون به قدر كافى باران آمده است، بنابراين به صحرا رفتن چه فايده اى دارد؟»
امام فرمود: «براى آنكه انشاء الله تعالى شك و شبهه را برطرف سازم.»
خليفه فرمان داد و پيشواى اسقفان، همراه راهبان سه شنبه به صحرا رفتند. امام عسكرى(عليه السلام) نيز در ميان جمعيت عظيمى از مردم به صحرا آمد. آنگاه مسيحيان و رهبانان براى طلب باران دست به سوى آسمان برداشتند; آسمان ابرى شد و باران آمد.
