امام هادى(عليه السلام) در مدت اقامت در سامرّاء رنجهاى بسيار ديد; به ويژه از سوى متوكّل همواره مورد تهديد و آزار قرار مى گرفت و با خطر روبرو بود.
نمونه هايى كه ذيلا ذكر مى كنيم حاكى از وضع خطير امام در سامراء و گواه بر تحمّل و استقامت و سرسختى آن عزيز در برابر طاغوتهاى ستمگر است.
*صقر بن ابى دلف مى گويد: هنگامى كه امام هادى(عليه السلام) را به سامرّاء آوردند، من رفتم از حال او جويا شوم. زرّافى دربان متوكّل مرا ديد و دستور داد وارد شوم. وارد شدم.
پرسيد: «براى چه كار آمده اى؟»
گفتم: «خير است...»
گفت: «بنشين».
نشستم، ولى هراسان شدم و سخت در انديشه رفتم و به خود گفتم اشتباه كرده ام ]كه به چنين كار خطرناكى اقدام كرده و براى ديدار امام آمده ام[.
زرّافى مردم را دور كرد و چون خلوت شد، گفت: «چه كار دارى و براى چه آمده اى؟»
گفتم: «براى كار خيرى».
گفت: «گويا آمده اى از حال مولاى خود خبر بگيرى».
