2. حسين بن سعيد اهوازى
* از ياران امام رضا و امام جواد و امام هادى(عليهم السلام) بود و از همه آن بزرگواران نقل حديث كرده است; اصلا از مردم كوفه است ولى همراه برادرش به اهواز منتقل شد و از آنجا به قم آمد و در قم جهان بدرود گفت.
* حسين بن سعيد 30 كتاب در ابواب فقه و آداب و اخلاق تأليف كرد. كتابهاى او در ميان علما معروف است; چنانكه مرحوم مجلسى اول مى فرمايد: «بر وثاقت او و بر عمل به روايات او اتفاق علماء مشاهده مى شود». و مرحوم علامه درباره او فرموده است: «وى مورد وثوق و از اعيان علماء و جليل القدر بوده است».
* مرحوم شيخ طوسى مى نويسد: «حسين بن سعيد علاوه بر مقام علمى، در ارشاد و هدايت مردم نيز مى كوشيد، لذا اسحق بن ابراهيم حضينى و على بن ريّان را به خدمت امام رضا(عليه السلام) رساند و سبب آشنايى آنان با مذهب حق و تشيّع شد. آنان از او احاديث را مى شنيدند و به سبب خدمات او، به معارف آشنايى پيدا كردند، و نيز عبدالله بن محمد حضينى و غير آنان را نزد امام رضا(عليه السلام) برد و با معارف اسلامى آشنا شدند تا آنجا كه به مقامات عالى رسيدند و خدمات اسلامى انجام دادند».[67]
. 3فضل بن شاذان نيشابورى
* مردى بزرگ و مورد اعتماد و فقيهى عالى مقام و متكلّمى توانا بود، گروهى از بزرگوارترين ياران ائمه را ـ از قبيل محمد بن ابى عمير و صفوان بن يحيى ـ درك كرد و حدود پنجاه سال با آنان معاشرت داشت و از آنان استفاده مى كرد; چنانكه خودش مى گويد: «هنگامى كه هشام بن الحكم در گذشت، يونس بن عبدالرحمن، خليفه آنان شد و هنگامى كه او درگذشت، سكاك، در ردّ مخالفان خليفه آنان گرديد و هم اكنون خليفه آنان منم».[68]
