و واسطه فيض ميان آفريدگار و آفريدگان، و آئينه نورانى كمالات ماورايى، و برترين قلّه فضايل انسانى، و مجموعه همه خيرها و نيكى ها، و تجليگاه علم و قدرت خداى متعال، و نمونه كامل انسانِ واصل به خدا و معصوم و برى از سهو و نسيان و خطا، و در ارتباط با ملكوت گيتى و جهان غيب و فرشتگان، و آگاه به ماكان و مايكون دنيا و آخرت، و گنجينه اسرار الهى و وارث همه كمالات انبياست; آرى، وجود مبارك محمد و آل محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) مركز پرگار وجود، و سيطره ولايت ارجمندشان فوق ولايت انبياء و مرسلان و چنان است كه براى غير ايشان قابل درك نيست و به جعل خداى سبحان ويژه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و اهل بيت معصومين اوست، و هيچ طمع كننده اى در آن امكان طمع ندارد.
آنچه در منزلت و مقام واقعى امامان معصوم برشمرديم و بيش از آن، بنابر نصّ كتاب الهى و روايات معتبر از پيامبر و ائمه(عليهم السلام) قابل اثبات است و در كتب مختلف بزرگان شيعه بررسى و بيان شده و اين مختصر را مجال تطويل و ايراد دليل نيست.
مولاى مكرّم ما دهمين خورشيد آسمان امامت، امام ابوالحسن هادى(عليه السلام) بر ما شيعيان منّت نهاده و انعام فرموده است كه در گفتار شگرف و ژرف خويش در زيارتى به نام زيارت جامعه تكاور سخن را در مرغزارى از معارف جانپرور الهى به جولان درآورده و از درياى دانش خود بارانى درّ و گهر بر تارك دوستان راستين سلسله عزيز امامت نثار نموده و در خور عقول ما و نه سزاوار حقيقت امام، گوشه هايى از طرائف بوستان خدا را حكايت فرموده است; و جان ما فداى خاك او باد كه ما خاكيان را به شعاع فروزان سخن خويش با آسمان عظمت و جلال الهى آشنا ساخته و ما تشنگان زلال ولاى آن گراميان را به سرچشمه هاى بهشتى كوثر خدا رهنمون گشته است.
امام عزيز حضرت هادى(عليه السلام) به خواهش يكى از دوستان و شيعيان، براى زيارت امامان معصوم(عليهم السلام) كلماتى را تعليم فرموده اند كه در يغمان مى آيد در اين مقال كه از زندگى آن بزرگوار سخن مى گوييم خوانندگان را از ذكر آن كه در واقع آموزنده فهرستى از امام شناسى است محروم بداريم.
