* معمر بن خلاد مى گويد: امام رضا(عليه السلام) در حالى كه مطلبى را ياد مى كرد فرمود: «چه نيازى داريد اين مطلب را از من بشنويد؟ اين ابوجعفر است كه او را به جاى خود نشانده ام و در مكان خود قرار داده ام (هر سئوال و مشكلى داشته باشيد او پاسخ خواهد داد) ما خاندانى هستيم كه فرزندان ما از پدران ]حقايق و معارف و علوم را [ كاملا به ارث مى برند».[13] منظور آن است كه همه علوم و مقامات امامت از امام قبلى به امام بعدى مى رسد، و اين مخصوص امامان(عليهم السلام) است نه فرزندانِ ديگرِ ائمه.
* خيرانى از پدرش نقل مى كند كه گفت: در خراسان نزد امام رضا(عليه السلام) بودم، كسى از آن حضرت پرسيد: «اگر براى شما حادثه اى رخ دهد به چه كسى رجوع كنيم؟»
فرمود: «به پسرم ابوجعفر».
گويا سئوال كننده سن و سال امام جواد را كافى نمى دانست (و فكر مى كرد چگونه كودكى مى تواند عهده دار امامت باشد) امام رضا(عليه السلام) فرمود: «خداى متعال، عيسى را به نبوت و رسالت برانگيخت در حالى كه سن او از سن كنونى ابوجعفر هم كمتر بود».[14]
* عبدالله بن جعفر مى گويد: همراه با صفوان بن يحيى خدمت امام رضا(عليه السلام)شرفياب شديم، و امام جواد(عليه السلام) سه ساله بود و حضور داشت، از امام پرسيديم: «اگر حادثه اى روى دهد جانشين شما كيست؟»
امام به ابوجعفر اشاره كرد و فرمود: «اين فرزندم».
گفتيم: «با اين سن و سال؟»
فرمود: «آرى با همين سن و سال. خداى متعال عيسى(عليه السلام)را حجت خويش قرار داد در حالى كه سه سال هم نداشت».[15]