ابان هر وقت به مدينه مى آمد حلقه هاى درس مى شكست و در مسجد جايگاه خطابه پيامبر را براى تدريس او خالى مى كردند.
چون خبر درگذشت ابان را به امام صادق(عليه السلام) عرض كردند فرمود: «به خدا سوگند مرگ ابان قلبم را به درد آورد».[28]
2. زراره : دانشمندان شيعه ميان پروردگان امام باقر و امام صادق(عليهما السلام)شش تن را برتر مى شمرند و زراره يكى از آنهاست. امام صادق(عليه السلام) خود مى فرمود: «اگر بريد بن معاويه و ابوبصير و محمد بن مسلم و زراره نمى بودند; آثار پيامبرى (معارف شيعه) از ميان مى رفت، آنان بر حلال و حرام خدا امينند».
و باز مى فرمود: «بريد و زراره و محمد بن مسلم و احول در زندگى و مرگ نزد من محبوبترين مردمانند».
زراره در دوستى امام چنان استوار بود كه امام صادق(عليه السلام)ناگزير شد براى حفظ جان او به عيبجويى و بدگويى او تظاهر كند و در پنهان به او پيام داد: «اگر از تو بدگويى مى كنم براى ايمن داشتن توست زيرا دشمنان، ما را به هر كس علاقمند ببينند به آزار او مى كوشند... و تو به دوستى ما شهرت دارى و من ناچارم چنين تظاهر كنم...».
زراره از قرائت و فقه و كلام و شعر و ادب عرب بهره اى گسترده داشت و نشانه هاى فضيلت و ديندارى در او آشكار بود.[29]
3. كميت اسدى: شاعرى سرآمد بود و زبان گويايش در قالب نغز شعر در دفاع از اهل بيت سخنان پرمغز مى سرود. شعرش چنان كوبنده و رسواگر بود كه پيوسته از طرف خلفاى اموى تهديد به مرگ مى شد.
بازگو كردن حقايق و به ويژه دفاع از اهل بيت پيامبر در آن زمان چنان خطرناك بود كه جز مردان مرد جرأت اقدام بدان نداشتند، و كميت از قويترين چهره هايى است كه در دوران حكومت اموى از مرگ نهراسيد و تا آنجا كه يارايش بود حق گفت و سيماى امويان را بر مردم آشكار ساخت.
