25. او از گروهى است كه دوستى آنان دين و دشمنى شان كفر، و نزديكى به آنان باعث نجات و رستگارى است.

26. هر فتنه و شرى به محبت ايشان رانده مى شود. و بخشش و نيكويى به او افزايش مى پذيرد.

27. در آغاز و پايان هر سخن پس از نام خدا نام ايشان برده مى شود.

28. اگر پرهيزكاران ياد شوند ايشان پيشوايان پرهيزكارانند; و اگر بپرسند بهترين مردم روى زمين كيانند در پاسخ، ايشان معرفى مى شوند.

29. هيچ بخشنده اى پس از بخشش ايشان بخشنده شمرده نمى شود و هيچ قومى اگرچه كريم و جوانمرد باشند به ايشان نمى رسند.

30. آنان چون قحطى در رسد باران هاى سودمندند، و چون آتش جنگ افروخته شود شيران بيشه اند.

31. نكوهش، هرگز بر ساحت ايشان فرود نمى آيد; اخلاقى بزرگوار دارند و دستهايشان همچون باران مداوم عطاريز است.

32. نداشتن، هرگز بخشش دستهايشان را كم نمى كند; براى ايشان مساوى است كه داشته باشند يا نداشته باشند.

33. كدام قبيله است كه بر گردنش از گذشتگان اين بزرگوار يا از خود او نعمتى نباشد.

34. هر كس خدا را مى شناسد پدران اين بزرگوار را نيز مى شناسد; مردم دين و هدايت را از خانه اين بزرگوار به دست آورده اند.