اينك ترجمه برخى از دعاهاى «صحيفه سجاديه»:
در دعاى هشتم چنين مى خوانيم: «بارخدايا! به تو پناه مى برم از طغيان حرص و سركشى خشم، و غلبه حسد، و كمبود شكيبايى، و كمى قناعت، و از بدخويى و فشار شهوت، و چيره شدن تعصب، و پيروى هوس، و سرپيچى از هدايت، و خواب غفلت، و كوشيدن بيش از حاجت، و برگزيدن باطل بر حق و پافشارى بر گناه و كوچك شمردن گناه، و بزرگ شمردن طاعت و رقابت و همسرى كردن با توانگران و خوار شمردن تهيدستان، و بدرفتارى با زيردستان، و ناسپاسى به كسى كه به ما نيكى كرده است، و از آنكه ستمگرى را كمك كنيم و يا در يارى ستمديده اى كوتاهى نماييم، و يا آنچه حق ما نيست بخواهيم، و يا ندانسته در علم دين چيزى بگوييم.
پناه مى بريم به تو از آنكه قصد خيانت به كسى داشته باشيم، و يا به كردار خود بباليم و آرزوى دور و دراز نماييم، و پناه مى بريم به تو از بدى باطن، و از ناچيز شمردن گناه كوچك و از آنكه شيطان بر ما چيره گردد يا روزگار ما را به بلاها گرفتار سازد، يا سلطان بر ما ستم كند.
پناه مى بريم به تو از زياده روى و اسراف و از نداشتنِ ]روزى[ به قدر كفايت، و پناه مى بريم به تو از شماتت دشمنان و نياز به امثال و اقران و زيستن در سختى، و مردن بدون آمادگى و به طور ناگهان و پناه مى بريم به تو از حسرت بزرگ و مصيبت عظيم، و بدترين بدبختى و بدى عاقبت، و محروميت از پاداش نيك، و گرفتارى به عذاب.
پروردگارا بر محمد و آلش درود فرست، و من و همه مردان و زنان با ايمان را به رحمت خودت از همه اين بدى ها در پناه گير. يا ارحم الراحمين».
در دعاى بيستم مى خوانيم:
