امام چهارم با زمامداران عصر جديد
امام سجاد(عليه السلام) در روزگار امامت خويش با زمامداران ستمگرى مواجه بود، «يزيد»، «عبدالله بن زبير»، «مروان حكم»، «عبدالملك بن مروان» و «وليد بن عبدالملك» حكمرانان بيدادگرى بودند كه در دوران امامت حضرت زين العابدين(عليه السلام) هر يك مدتى بر جامعه مسلمانان فرمانروايى كردند.
براى آشنايى با اوضاع آن زمان گوشه هايى از جنايات اين بيدادگران را ياد مى كنيم:
* پس از شهادت سرور شهيدان امام حسين(عليه السلام)، گروهى از مردم مدينه در سال شصت و دو هجرى به شام رفتند، و از نزديك مشاهده كردند كه يزيد شراب مى نوشد و سگ بازى مى كند، روز و شب به عيش و نوش و گناهان ديگر مى گذراند، اينان به مدينه بازگشتند و ديده ها را براى مردم بازگو كردند، مردم مدينه كه از قتل امام حسين(عليه السلام) نيز سخت خشمگين بودند علم مخالفت برافراختند.[33]يزيد براى سركوبى مخالفان سپاهى به فرماندهى مردى پليد به نام مسلم بن عقبه به مدينه فرستاد، سپاهيان يزيد سه روز مدينه را غارت كردند و به قتل عام پرداختند و ده هزار نفر را كشتند، و از هيچ بى عفتى و جنايتى فروگذار نكردند.[34]
* در سال شصت و چهار هجرى پس از مرگ يزيد فرزندش معاويه به جاى او بر مسند حكومت نشست و پس از مدت كوتاهى (چهل روز يا سه ماه) به منبر رفت و استعفاى خود را اعلام و از حكومت بركنار شد.[35]
* با مرگ يزيد، عبدالله بن زبير كه سالها در طمع خلافت و حكومت بود در مكه بپا خاست، و مردم حجاز و يمن و عراق و خراسان نيز با او بيعت كردند، در شام مروان بن حكم پس از استعفاى معاوية بن يزيد با توطئه به حكومت رسيد و به مخالفت با عبدالله بن زبير پرداخت و با دسيسه و نيرنگ، شام و سپس مصر را به تصرف خود درآورد; ولى حكومتش طولى نكشيد و با فاصله اى كوتاه درگذشت و پسرش «عبدالملك» به جاى او نشست.[36]
