* سلمان فارسى مى گويد: «ديدم كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) حسين(عليه السلام)را بر زانوى خويش نهاده او را مى بوسيد و مى فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت هاى خدايى كه نُه نفرند و خاتم ايشان، قائم ايشان(امام زمان عج) مى باشد».^[7]

* انس بن مالك روايت مى كند: «وقتى از پيامبر پرسيدند: كداميك از اهل بيت خود را بيشتر دوست مى دارى؟ فرمود: حسن و حسين را;^[8] بارها رسول گرامى حسن و حسين را به سينه مى فشرد و آنان را مى بوييد و مى بوسيد»^[9]

* ابوهريره كه از مزدوران معاويه و از دشمنان خاندان امامت است در عين حال اعتراف مى كند كه: «رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) را ديدم كه حسن و حسين(عليهما السلام) را بر شانه هاى خويش نشانده بود و به سوى ما مى آمد، وقتى به ما رسيد فرمود: هر كس اين دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است»^[10]

* عالى ترين، صميمى ترين و گوياترين رابطه معنوى و ملكوتى بين پيامبر و حسين را مى توانى در اين جمله رسول گرامى اسلام خواند كه فرمود: «حسين از من و من از حسينم».^[11]

حسين با پدر

شش سال از عمرش با پيامبر بزرگوار سپرى شد، آنگاه كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)چشم از جهان فرو بست و به لقاء پروردگار شتافت، مدت سى سال با پدر زيست. پدرى كه جز به انصاف حكم نكرد، و جز به طهارت و بندگى نگذرانيد، جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت. پدرى كه در زمان حكومتش لحظه اى او را آرام نگذاشتند.