[1]ـ در سال و ماه و روز ولادت امام حسين(عليه السلام) اقوال ديگرى هم گفته شده است، ولى ما قول مشهور بين شيعه را نقل كرديم. ر.ك: اعلام الورى طبرسى، ص 213.

[2]ـ احتمال دارد منظور از اسماء، دختر يزيد بن سكن انصارى باشد. ر.ك: اعيان الشيعه، جزء 11، ص 167.

[3]ـ امالى شيخ طوسى، ج 1، ص 377.

[4]ـ شبر بر وزن حسن و شبير بر وزن حسين و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پيغمبر اسلام فرزندان خود حسن و حسين و محسن را به اين سه نام ناميده است; تاج العروس، ج 3، ص 389، اين سه كلمه در زبان عبرى همان معنى را دارد كه حسن و حسين و محسن در زبان عربى دارد; لسان العرب، ج 6، ص 60.

[5]ـ معانى الاخبار، ص 57.

[6]ـ در منابع اسلامى در باره عقيقه سفارش فراوان شده و براى سلامتى فرزند بسيار مؤثر دانسته شده است. ر. ك: وسائل الشيعه، ج 15، ص 143 به بعد.

[7]ـ مقتل خوارزمى، ج 1، ص 146 ـ كمال الدين صدوق، ص 152.

[8]ـ سنن ترمذى، ج 5، ص 323.

[9]ـ ذخائر العقبى، ص 122.

[10]ـ الاصابه، ج 11، ص 330.

[11]ـ سنن ترمذى، ج 5، ص 324; در اين قسمت رواياتى كه در كتابهاى اهل تسنن آمده است نقل شد تا براى آنها هم سنديت داشته باشد.

[12]ـ الاصابه، ج 1، ص 333.

[13]ـ تذكرة الخواص ابن جوزى، ص 34ـ الاصابه، ج 1، ص 333، آنطور كه بعضى از مورخين گفته اند اين موضوع تقريباً در سن ده سالگى امام حسين(عليه السلام) اتفاق افتاده است.

[14]ـ ارشاد مفيد، ص 173.

[15]ـ رجال كشى، ص 94، كشف الغمه، ج 2، ص 206.

[16]ـ مقتل خوارزمى، ج 1، ص 184 ـ لهوف، ص 20.

[17]ـ روز هشتم ماه ذيحجه مستحب است كه حاجى ها به «منى» بروند، و در آن زمان به اين حكم استحبابى عمل مى كردند، ولى در زمان ما مرسوم شده است كه از روز هشتم يكسره به عرفات مى روند.

[18]ـ كامل الزيارات، ص 68 به بعد ـ مشير الاحزان، ص 9.

[19]ـ لهوف، ص 53.

[20]ـ كامل الزيارات، ص 105.

[21]ـ كامل الزيارات، ص 101.

[22]ـ كامل الزيارات، ص 121.

[23]ـ كامل الزيارات، ص 147.

[24]ـ عقد الفريد، ج 3، ص 143.

[25]ـ ارشاد مفيد، ص 214.

[26]ـ مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 224 ـ اسد الغابه، ج 2، ص 20.

[27]ـ مرحوم شيخ صدوق در معناى كلمه لطيف كه يكى از نامهاى خداست چنين مى نويسد: «لطيف دو معنا دارد:

1ـ آفريدگار چيزهاى كوچك و كسى كه كارها و تدبيرات او ظريف و دقيق است.

2ـ نيكويى كننده به بندگان و كسى كه به بندگان خود لطف دارد»; توحيد صدوق، ص 217.

[28]ـ اين دعا در كتاب اقبال سيد بن طاووس، ص 350ـ339 و بلد الامين كفعمى، ص 258ـ251 و بحارالانوار علامه مجلسى، ج 98، ص 213 به بعد و مفاتيح الجنان مرحوم محدث قمى و ساير كتابها نقل شده است. كسانى كه بخواهند از متن عربى آن استفاده كنند مى توانند به كتاب مفاتيح الجنان كه در دسترس همه مى باشد مراجعه نمايند.