ولادت

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت،^[1] دومين فرزند برومند حضرت على و فاطمه، كه درود خدا بر ايشان باد، در خانه وحى و ولايت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) رسيد، به خانه حضرت على و فاطمه(عليهما السلام) آمد و اسماء^[2] را فرمود تا كودكش را بياورد. اسماء او را در پارچه اى سپيد پيچيد و خدمت رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) برد، آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.^[3]

روزهاى اول يا هفتمين روز ولادت با سعادتش، امين وحى الهى، جبرئيل، فرود آمد و گفت: «سلام خداوند بر تو باد اى رسول خدا، اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون «شبير»^[4] كه به عربى«حسين» خوانده مى شود، نام بگذار.^[5] چون على(عليه السلام)براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنكه تو خاتم پيغمبران هستى».

به اين ترتيب نام پر عظمت «حسين» از جانب پروردگار، براى دومين فرزند فاطمه انتخاب شد.

روز هفتم ولادتش، فاطمه زهراء، كه سلام خداوند بر او باد، گوسفندى را براى فرزندش به عنوان عقيقه كشت، و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد.^[6]

حسين و پيامبر

از ولادت حسين بن على(عليه السلام)، كه در سال چهارم هجرت بود، تا رحلت رسول الله(صلى الله عليه وآله وسلم)، كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى كه پيامبر راستين اسلام درباره حسين(عليه السلام)ابراز مى داشت، به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.