آيا خداوند متعال اين گروه از مردم (مرد يا زن) را به حال خودشان رها كرده كه هر روشى را خواستند برگزينند، خداى متعال (كه از هر كس به بندگانش مهربانتر است و تدبير كننده آنانست)، گروه مزبور را بلاتكليف نگذاشته. و با بيان تكليف حجّت راتمام كرده و راه انحراف را به روى آنان بسته است.

براى آنانى كه موفّق به ازدواج دائم نمى شوند، ازدواج مؤجّل (مدّت دار) پيشنهاد شده است ابو بصير گفت : راجع به ازدواج مدّت دار از امام باقر(عليه السلام)سؤال كردم، حضرت فرمودند: آيه « فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِه مِنْهُنَّ فآتوُهُنَّ اُجوُرَهُنِّ فَريضةً...» در مورد ازدواج مدّت دار در قرآن نازل شده است.^[37]

عبدالرحمن بن أبى عبداللّه گفت : شنيدم كه ابوحنيفه از امام صادق(عليه السلام)درباره ازدواج مدّت دار سؤال مى كرد، امام(عليه السلام)در پاسخ فرمودند:... سبحان اللّه، آيا كتاب خدا را نخوانده اى !: «فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فآتوهُنَّ اُجُورَهُنِّ فَريضَةً» ابوحنيفه گفت : به خدا سوگند گويا اين آيه اى است كه هرگز آن را نخوانده ام.^[38]

عبدالرحمن ابن أبى ليلى گفت : از امام صادق(عليه السلام)راجع به نسخ آيه متعه سؤال كردم ؟ حضرت فرمودند : هرگز آيه نسخ نشده است...^[39]

روايات و احاديث در جواز ازدواج مدّت دار و احكام و شرايط آن در كتب روايى و فقهى مورد توجّه و بحث و بررسى واقع شده و جواز اين ازدواج در نزد فقهاو علماى شيعه اماميّه اجماعى است .

خداوند متعال نه از باب حرج و نه اضطرار و نه از باب اكل ميته بل به عنوان حكم اوّلى به ازدواج مدّت دار امر فرمود، تا راه زنا و هر انحراف جنسى ديگر را به روى مردم ببندد.

يكى از حكمتهاى ازدواج مدّت دار اينست كه نيازهاى تمتّعى زن ومرد در فضائى از شرف و عزّت انسانى رفع گردد. و چنانچه خواهان فرزند باشند، فرزند مشروع صاحب پدر معيّن بدنيا آورند. و اگر بر همان لذّت جنسى اكتفا كردند. بهره دنيوى خويش را برده اند علاوه بر اين كه دين و عزّت انسانى خويش را حفظ كرده و از راه عفّت خارج نشده اند. و با خشنودى خدا ثواب اخروى نيز نصيب آنان شده است.