زن و مرد با پيوند زناشويى و عمل به شرايط اخلاقى و توجّه لازم بل كافى به حقوق يكديگر و هدف عالى ازدواج، مى توانند تا آخرين لحظه زندگى به خوشى و آرامش دور از انحرافهاى پليد جنسى بگذرانند و با رنگ الهى دادن به اين پيوند به كمال انسانى و فضايل اخلاقى نايل گردند.

ازدواج دايم اصل اوّلى و پايه اساسى نظام اجتماعى را تشكيل مى دهد. و غرض اصيل اسلام در مسأله تشكيل خانواده و در پى آن تعليم و تربيت و الفت و پيوند و سكونت و آرامش مرد در كنار زن و زن در كنار مرد و در واقع مودّتى كه مورد نظر قرآن در آيه 21 از سوره روم هست و حفظ دين و عفّت در شعاع ازدواج دايم ميسّر است. و شايد به همين جهت باشد كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمودند: ما بُنِىَ بَناءٌ فِى الاِْسلامِ أَحَبُّ اِلَى اللّهِ عَزّوَ جَلَّ مِنَ التَزْويجِ:^[34]بنايى در اسلام محبوبتر نزد خداى عزّ و جلّ از پيوند ازدواج بنا نشده است . و امام صادق(عليه السلام)فرمودند: ماشىءٌ اَحَبُّ اِلىَ الْلّهِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ بَيْت يَعْمُرُ فِى الاِْسْلامِ بِالنِكاح:^[35]چيزى نزد خداى عزّ و جلّ در اسلام از خانه اى كه به سبب نكاح آباد شود، محبوبتر نيست.

و رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمودند:مَنْ تَزَوَّجَ أحْرَزَ نِصْفَ دينِه^[36].كسى كه ازدواج كند نصف دينش حفظ مى شود.

اهميّت ازدواج آن چنان است كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله)كناره گيرى از آن را سرزنش كرده و فرمود:مَنْ رَغب عن سُنّتى فَليسَ مِنّى كسى كه از سنّت من فاصله بگيرد از من نيست .

جمله «فَلَيْسَ مِنّىِ» شايد اشاره باشد به اين كه داخل در دين من نيست يا هيچ ارزشى در نزد من ندارد. با توجّه به اهميّتى كه اسلام به ازدواج دايم داده و اين همه ترغيب، تشويق در مورد آن و ثواب و آثار مثبتى كه از آن ناشى مى شود، متأسفانه ملاحظه مى شود كه مسلمانان برخورد ضعيفى با آن دارند.