قرآن مجيد خطاب به زنان رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمود: وَقَرْنَ فى بُيُوتِكُنَّ وَ لاتَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيّةِ الأُْوُلى:[25]و در خانه هاى خود بمانيد و چون جاهليّت نخستين (درميان مردم) ظاهر نشويد (خودنمايى نكنيد).
تبرّج (خودنمايى تحريك كننده خواهش جنسى و ايجاد ميل و علاقه شهوى در افراد است.) نمونه اى از انديشه جاهليت قبل از اسلام است كه فرهنگ قرن بيستم آن را در حدّى و سيع تر با جلوه هاى جديد بنام تمدّن بشرى به جوامع امروز ارائه مى دهد .
نوع آرايشها در چهره، لباس، سروتن، انديشه حسّى و خيالى جوانان را مى فريبد و فتنه اى در درونشان ايجاد مى كند، و تا به كام خواهش نفس نرسند، اين فتنه خاموش نمى شود و آرام نمى گيرد و چه بسا شخص براى فرونشاندن هوس خويش (كه از يك نگاه مرد به زن و زن به مرد حاصل شده است;) به اسباب و عواملى چنگ زند كه هر چند غريزه را آرام كند امّا تبعاتى را به وجود آورد; مانند: عذاب وجدان، عذاب از دست دادن عزّت و شرف انسانى، عذاب وجود كودكى نامشروع، عذاب بى آبرويى و شايعه فحشاء، و اگر اهل آخرت باشد ترس عقوبت اخروى و...
آرامش جنسى كه سبب اضطراب، افسردگى، ترس و مايه نابودى جان و تن شود، و مهم تر از همه اينها عزّت و شرف انسانى را قربانى زيبايى خيالى و حسّى كند; عين بى عقلى است . (اَوَّلُ الشَّهْوَةِ طَرَب وَ آخَرُها عَطَب):[26]ابتداء (پاسخگويى به) خواهش نفس وجد و شادمانى است و پايان آن زيان و آفت (فساد و هلاكت) است .
و كم نيستند جوانانى كه در جاهليّت قرن حاضر قربانى كسانى شدند كه با تبرّج جاهلى خويش آنان را در دام چشم ارضايى، خود ارضايى، لمس ارضايى و... انداختند.
