- اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- همه صفحات
چنانكه تجربه نشان مى دهد و در حال حاضر شاهد آن هستيم، وجود صفا و سلامت و امنيّت و رشد كمال معنوى تا حدودى بستگى به نحوه رابطه با طبيعت دارد. زيرا امكانات طبيعى و مادّى شرط لازم و زمينه ساز وصول به مقام انسانى است. اين وابستگى ايجاب مى كند كه بهره گيرى از طبيعت به وسيله دين و عقل، كنترل شود. اين تنها ما نيستيم كه بايد از ماديّت جهت رشد معنويت استفاده كنيم و نيازهاى مادّى را مرتفع سازيم بلكه نسلهاى آينده نيز بايد بهره لازم را از نعمتهاى الهى در روى زمين ببرند. و شكى نيست كه افراط در بهره بردارى از منابع و معادن و جنگلها وضع را بر نسل آينده بسيار سخت خواهد كرد و طبيعتى آلوده از موادّ زايد اتمى و شيميايى به آنها تحويل خواهد داد.
واسمن مى گويد: «بى شك همه بر سر اين مسأله توافق دارند كه چون زمين به طور اعم ـ و زمين حاصلخيز به طور أخصّ ـ در حال حاضر نسبت به نيازمنديها و هوسهاى آدمى كم است، استفاده از زمين بايد تحت كنترل درآيد و زمين براى مقاصد عالى تر به كار رود... هر ملّتى امانت دار زمينى است كه نسلهاى آينده نوع آدمى بدان وابسته خواهند بود، نه تنها در برابر كسانى كه فعلاً در محدوده آن زندگى مى كنند; بلكه در برابر همه بشريت و براى هميشه متعهّد است. با در نظر گرفتن اين حقايق، انتظار مى رود كه بيش از اكنون بايد به استفاده درست از زمين توجّه شود.[138]»
3. شكّى نيست كه روح و بدن تأثير متقابل در يكديگر دارند; همان گونه كه معنويّت روح يا شقاوت آن بر اعمال و نحوه استفاده از طعامها و آشاميدنى ها اثر مثبت يا منفى مى گذارند; برخى از غذاها در شكل و زيبايى، و برخى در ذكاوت و خوشخويى و بعضى در جهات ديگر اثرات مثبت دارند.
امام على(عليه السلام) فرمود: «عَلَيْكُمْ بِالْهَرِيْسَةِ فَانَّهـا تُنَشِّطُ للعبادةِ...[139]; بر شما باد به غذايى كه از گوشت و حبوبات ترتيب داده مى شود. زيرا موجب نشاط در عبادت است.»
