- اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- همه صفحات
و نيز در معناى صبر بيان داشته اند: «صبر، عبارت از استوارى انگيزه دينى در برابر مقاومت انگيزه هوا و ميل حيوانى است.» [110]
براى مرتبه حيوانى نفس سخت است كه تن به اعمالى بدهد كه براى آن محدوديت ايجاد مى كند; لذا انگيزه هاى شهواتى در برابر انگيزه هاى دينى مى ايستد. در اين جا پايدارى و استقامت عقل و دين و حاكم شدن آن دو،محتاج به حبس هواهاى نفسانى و فرونشاندن انگيزه شهوى است.اين پايدارى و استقامت در جهت حبس خواسته هاى بُعد حيوانى را صبر مى نامند.
با توجّه به نقش مهمّ صبر در ديندارى است كه جايگاهى عظيم در نزد خداوند متعال و اولياى گرامى اسلام(عليهم السلام) دارد.
«وَاصْبِرُواإنَّ اللهِ مَعَ الصّابِريِنَ[111] ; صبر كنيد، كه خدا با صابرين است.»
رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «ألصَّبرُ نِصْفُ الاْيمانِ[112] ; صبر، نصف ايمان است.» و «ألصَّبرُ كَنْزٌ مِنْ كُنُوِز الجنَّةِ[113] ; صبر; گنجى از گنجهاى بهشت است.»
حفظ شخصيّت
از جمله مسائلى كه در رابطه با اجتماع بايد مورد توجه باشد، حفظ شخصيّت افراد است. هر فردى داراى دو نوع شخصيّت است كه به هنگام ارتباط با آنها بايد در نظر گرفته شود.
1. شخصيّت واقعى .
2. شخصيّت اعتبارى يا ظاهرى .