متن کتاب های موسسه در راه حق (آزمایشی)

در این قسمت که به صورت آزمایشی راه اندازی شده متن کتاب های موسسه جهت مطالعه آنلاین مخاطبان گرامی قرار داده می شود.

شما میتوانید از لیست پایین متن تعدادی از کتاب ها را مطالعه فرمایید.

حسن خلق دنيوى در جهتى ، بر خلاف ايمان است; به همين دليل هرگز تقويت كننده ايمان نبوده، بلكه آن را به ضعف مى كشاند. عمل صالح ـ كه شرط لازم حيات پاكيزه است ـ در پرتو اخلاق دينى تحقق مى يابد. زيرا عمل صالح آن است كه از دو حسن و زيبايى برخوردار باشد:

1.حسن ظاهرى و به اصطلاح فعلى; بدين معنا كه نفس فعل، شايسته و مورد تأييد عقل و دين مى باشد; مانند : احترام به ديگران، مدارا، صبر و...

2.حسن باطنى يا زيبايى فاعلى، بدين معنا كه شخص داراى انگيزه شايسته اى است ـ بُعد معنوى فعل ـ و آن، انجام فعل در جهت خشنودى خداست.

«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَر أَوْ أُنْثى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجرَهُم بأَحْسَنِ مْا كانُوا يَعْمَلُونَ»[23] كسى كه از مرد و زن عمل صالح انجام دهد و مؤمن باشد، پس او را زندگى طيّب و پاكيزه دهيم و به آنها جزايى بهتر دهيم از آنچه انجام مى دادند.

به طور قطع، عمل در پرتو اخلاق دنيوى هر چند شايسته باشد; ولى حسن باطنى ندارد. و لذا در ديدگاه دين، چنين عملى نتيجه اش حيات طيّب نخواهد بود.

آيا اخلاق نسبى است يا مطلق؟

دانستيم كه محور اخلاق، «انسان» است، از آن جهت كه انسان است; امّا انسان نه به عنوان فرد و نه به عنوان موجود اجتماعى و نه هر قيد ديگر; به همين دليل نسبى و يا مطلق بودن اخلاق را به لحاظ انسان بودن انسان مورد توجه قرار مى دهيم.

اشتراک نشریات رایگان

سامانه پاسخگویی