عزّت اعتبارى كمال نفس نيست ولكن اگر در مسير صحيح انسانى قرار گيرد مى تواند وسيله اى براى عزّت واقعى نفس قرار گيرد. عزّت اعتبار ى با ذلّت نفس جمع مى شود. فرد ثروتمند يا فلان مقام ممكن است فردى پست و فرومايه از نظر اخلاقى و رفتارى باشد، ولكن به خاطر داشتن ثروت و مقام، مردم او را گرامى بدارند. مانند احترامى كه مردم براى معاويه، يزيد، فرعون و امثالهم قائل بودند و آنها را گرامى مى داشتند، در صورتى كه از ذلّت واقعى برخوردار بودند; بايد توجه داشت كه افراد پست جز در نظر اشخاص امثال خود عزيز نمى توانند باشند، انسانهايى كه از عزت نفس واقعى برخوردارند هرگز براى طاغوتيان و فاسقين عزّتى را اعتبار نمى كنند. عزّت اعتبارى با عزّت نفس نيز جمع مى شود. و اين در آنجايى است كه اشخاص عزّت اعتبارى را در شعاع عزّت نفس جستجو كنند و آن را وسيله براى رشد عزّت واقعى قرار دهند.

زهد در دنيا

از جمله صفات فضيلت داشتن زهد در دنيا است. لازم است قبل از بيان هر مطلبى راجع به زهد به تفهيم در مفهوم «زهد» و «دنيا» اشاره كنيم.

زهد : زهد به معناى ترك، بى رغبتى و اعراض آمده است^[253] اين مفهوم در فرهنگ اسلامى معناى خاصى را دارد و آن اين كه زهد رابطه خاصى است با موجودات، آن چنانكه مرتبه وجودى آنها اقتضا مى كند; رابطه اى در حدّ شأن و كمال آنها. كسى كه دنيا و آنچه آويخته به آن است، بشناسد، و آگاهى درست از آخرت و مسائل آن داشته باشد; و دركى صحيح از خدا و خود كسب كند; و... و تصميم داشته باشد كه در مقام عمل رعايت شأن و كمال هر كدام را بنمايد، شكى نيست كه از رابطه عملى صحيح با آنها برخوردار شده است. و اين همان زهد است. زهد هر چند در معناى لغوى عبارت از اعراض، كناره گيرى و بى رغبتى است.